Londen met Lundy

Net terug van een lang weekend Londen! Lang weekend in technische zin (3 dagen), maar in werkelijkheid nog veel te kort... Heb Lundy opgezocht, één van mijn 3 waardevolle maatjes tijdens mijn Rhodos periode. Sindsdien hadden we elkaar niet meer gezien, dus dat was ruim 2 jaar geleden! Lundy betekende voor mij zoveel, omdat hij in veel opzichten mijn voorbeeld was op Rhodos. Ik wilde graag loskomen van het juk in NL, zo voelde het in ieder geval, en los komen van het imago wat ik had als braaf, verstandig meisje... Ik wilde ook wel eens wilde en spontane acties ondernemen. Als we gingen stappen kreeg ik vaak de opmerking van vriendinnen 'jij let wel op mij als ik dronken ben he?' Er was niemand die dat andersom zou doen, en wat nu als ik eens uit de band wilde springen? Wat dat betreft was Lundy mijn ideale partner! Hij wakkerde dat vuurtje goed aan!

Zoals gewoonlijk bij mij kon niets natuurlijk volgens planning verlopen en werd mijn uithoudingsvermogen en positieve instelling behoorlijk op de proef gesteld... Allereerst bij inpakken van koffer. Nadat ik de koffer ingepakt had en deze op slot had gedaan (cijfercode met geïntegreerde sleutels), dacht ik hem nog even te testen door nogmaals te openen.... Wat dus niet werkte! Ok, misschien verkeerde cijfercode. Dus uiteindelijk alle mogelijke 1000 codes geprobeerd, maar bij elke weigerde de koffer te openen. Zo zat ik dus op grond, uurtje draaien aan al die wieltjes en bedacht me, lachend, dat dit weer typisch iets voor mij is. Altijd als ik op reis ga dan is het wachten totdat er iets mis gaat. Maar goed, na 1000 codes ingevoerd te hebben, was ik niet zo gelukkig meer en is uiteindelijk het slot met grof geweld gesloopt. Lang leve de papa's! Of die van mij in dit geval.
Natuurlijk kon mijn trein door versperring niet op Schiphol komen, natuurlijk was er vertraging, natuurlijk kon ik heel gemakkelijk vloeistoffen en gels mee aan boord smokkelen in de vorm van neusspray en vaseline (jaja, nog altijd zwaar verkouden), wat ik overigens niet expres deed en natuurlijk had Lundy zich thuis buitengesloten en was daarom niet op tijd op airport om mij op te pikken. Geen nood, ik had een goed boek mee. Ruim een uur later arriveerde hij dan, na middernacht, waardoor de laatste trein niet meer tot ons gewenste eindstation ging. Dus eerst de trein, toen een nachtbus, nóg een nachtbus tot aan eindstation en vanaf daar een taxi. Absoluut voordeel was dat ik een fantastische lichttour door Londen by night kreeg. Nadeel was wel dat we pas om 03h30 lokale tijd bij hem thuis aankwamen!!!! Maar goed, in die tussentijd hadden we al heel wat van de afgelopen 2 jaar kunnen bijpraten ;-)

De volgende dag ben ik meegeweest naar de bruiloft van een vriendin van Lundy. Erg leuk om een Engelse bruiloft mee te maken! Om eerlijk te zijn, dit heeft absoluut mijn voorkeur in vergelijking met een Nederlandse. Mooie kerkdienst in een klein kerkje (leuker, sfeervoller en stukken korter dan in NL!) en daarna zijn we door de mooie countryside van Londen gereden op weg naar de ´golf and country club´, waar de rest van de bruiloft plaatsvond. Het klinkt allemaal wel heel sjiek, de rest van het feest ergens in de countryside in een golf and country club. Zo heel sjiek viel wel mee, maar de omgeving was geweldig! Heuvelachtig, slingerend weggetje door de natuur, groene graslanden, herfstgekleurde bomen... wow! De rest van de bruiloft bestond uit een gezellige receptie, overheerlijk diner, met een leuke tafelschikking, heb genoten van de speeches van de vader van de bruid en de best man, met tot slot een gaaf feest met goede muziek. De verschillen tussen een engelse bruiloft en een nederlandse waren bijzonder om mee te maken. It was like in the movies, haha! Ik heb die avond heel leuke, uiteenlopende mensen ontmoet, kende niemand op voorhand behalve Lundy, maar het was een absoluut succes. Alhoewel ik me af en toe wat opgelaten voelde; 'Ah, you're the girl from Holland'! Eh ja... en wie ben jij? :-D Beetje als een special guest star, ik werd zelfs genoemd in één van de speeches, terwijl ik het bruidspaar niet kende...

Maar om op de bruiloft te komen, was er natuurlijk weer wat stress vooraf nodig... Ik had me niet zo voor de details geïnteresseerd, dus vertrouwde erop dat Lundy wel zou aangeven hoe laat de bruiloft zou beginnen en hoe laat we weg zouden gaan. Dit deed hij ook... 45 minuten voordat we gehaald zouden worden... Het ene moment zat ik nog lekker relaxed op de bank in pyama met een kop thee, het volgende moment was het onder de douche doorrennen, aankleden, oppassen met de panty ;-), optutten en ontbijten. Pfff! Klokslag 13h zaten we klaar op de bank....
Na heel wat rondjes in de auto rijden (waar is de kerk??) moest er een stop gemaakt worden bij een tankstation voor wat eten (de andere gasten hadden nog geen ontbijt en lunch gehad) én het feit dat Lundy een nogal groot ongeluk had gehad met scheren, waardoor het leek alsof er een moord gepleegd was op de boord van zijn overhemd. Kortom, nadat dit was opgelost kwamen we nét op tijd de kapel binnenrennen....

Natuurlijk nogal wat dronken mensen op het eindfeest, maar ik weet niet of dat zo verschilt van de Nederlandse bruiloften. En ook Lundy had wat teveel glazen champagne, wijn en whiskey gezien, maar goed, wat dat betreft was hij niet veel veranderd ten opzichte van Rhodos ;-)

Gisterenmiddag en begin van de avond zijn we door Londen gaan slenteren; Regentstreet met zijn geweldige kerstetalages en kerstverlichting, SOHO, Chinatown, Convent Garden met de gezellig Apple Market. En natuurlijk kon de London Eye niet ontbreken. Normaal hou ik niet zo van dit soort super toeristische attracties, maar het was echt geweldig om Londen met al zijn mooi verlichte gebouwen op deze manier te zien! Hierna hebben we afgesloten in een Pub met een overheerlijke Guiness en vrienden van Lundy, ex-reisleiding. Helaas arriveerden we wat laat, vlak voor sluitingstijd en heb ik de engelse 'vrouwen' weer op hun ergst meegemaakt (just like Rhodos & Fuerteventura...).

Vanmiddag teruggevlogen, heeft niets met Lundy te maken, maar vind ik wel leuk om nog even te noemen, eindelijk met EasyJet. Het moest er toch eens van komen, niet waar Edgar en Robert ? :-)

Kortom, een geweldig weekend met vooral heel veel genieten en veel praten over onszelf, ons leven, de keuzes die we maken en gemaakt hebben, de verwachtingen die we hebben en onze herinneringen aan Rhodos. Helemaal goed! Alhoewel ik opnieuw last heb van de aantrekkingskracht die het buitenlandse leven op mij blijft uitoefenen. Ach, who knows...

Hieronder een aantal foto's!