auto safari naar Lienz

Ben net nachtje terug van een fantastische week bij Madelon & Maarten in Oostenrijk! Veel te vertellen, grootse avonturen, dus ik zal maar beginnen bij het begin...

De heenreis was ik reisgenoot van Frederick (broer van Madelon) en Delano (vriend van Frederick). De grote auto volgepropt met al onze spullen, veel snoepgoed & andere lekkernij en onze 'TomTom' (voor de juiste route) gingen we op pad. Slecht weer was het in Zuid-Duitsland met grote files rond München. Omdat we later vertrokken dan gepland kwamen we na de grote drukte bij München aan en konden we hier gelukkig doorrijden. Hier werd het wisselbeurt van autorijden, dus ik was aan de beurt. Delano wil de auto bij een tankstation neerzetten voor de wisseltruc, maar hier kregen we allemaal een lichte hartverzakking. Nog rijdend met zo'n 80km/h moest hij vol op de rem om de scherpe bocht te halen die een volledig ijsbaan leek te zijn met vrachtwagens links en rechts, gestrand op dit ijs. Wonder boven wonder ging alles goed, maar de schrik zat er bij mij flink in, terwijl ik nog moest gaan rijden....

Ik dus op pad, eerste 5 minuten volledig verstijfd achter het stuur (en maar proberen te ontspannen....) al glibberend en glijdend over de snelweg, welke steeds slechter werd. Wat ook niet hielp was dat de koplamp stuk was en ik in het donker slechts 3 strepen ver kon zien. Slechte stukken weg zag ik dus niet op tijd aankomen... Opnieuw zo'n gevaarlijke parkeerplaats opgezocht, maar voor deze lampenwissel moest er echt een monteur aan te pas komen! Niet te doen dus! Er zat niets anders op om verder op pad te gaan, waarbij ik een slachtoffer voor mij uitkoos en daar achteraan bleef rijden, zodat de weg er nog redelijk verlicht uitzag. De snelweg was ondertussen een slagveld geworden! Overal gestrande vrachtwagens, zelfs op rijstroken, die niet meer naar voren, achteren of op zij konden!! De anders onwijs drukke 'pubers' bij mij in de auto (wel hééél gezellig!), werden stiller en stiller en ik zat 'fully concentrated' achter het stuur. Maar toen moest het ergste nog komen: de snelweg af en door de bergen van Oostenrijk, nog een rit van zeker 3 uur! Natuurlijk een nog slechtere weg, geen slachtoffers meer voor me (want het was ondertussen al 22h); donker, ijs, mist, sneeuw, slechte weg en geen zicht, met op de CD goede bijpassende muziek, namelijk spannende filmmuziek van the Matrix Reloaded. Ik kan me een reis wat relaxter voorstellen!

Omdat ik me toch wat beter achter het stuur ging voelen en de reis redelijk vlotte, werd het weer wat gezelliger in de auto en durfde Frederick te zeggen dat er nu toch eigenlijk niets meer kon gebeuren, we zaten immers nog maar een uur van Madelon af. En dit was de goden verzoeken, want nog geen kwartier later kwamen we voor een gesloten Felbertauertunnel uit, wegens lawinegevaar... TomTom ingeschakelt en zo gingen we ons geluk beproeven via de Grossglockner, maar na ruim een uur glibberen en glijden bleek ook deze dicht te zitten!!!! Dan maar terug naar de Felbertauer. Terug aangekomen was het inmiddels 2 uur 's nachts, en aangezien de snelweg op zeker 3 uur rijden lag en de weg zwaar *** was, besloten we te overnachten in de auto. De tunnel zou 'volgens de meneer van het fucking hekje' (copyright Frederick en Delano) namelijk de volgende morgen open gaan. Deze overnachting lijkt heel spannend, maar geen aanrader! Ga allereerst maar eens plassen als het -15 is buiten!!! Om het zo warm mogelijk te houden, trok ik een skibroek over mijn spijkerbroek, skisokken over mijn gewone sokken en mijn skimuts over mijn hoofd (ik had ooit ergens eens gelezen dat je lichaam het meeste warmte verliest via het hoofd, dus dit leek me een belangrijke). Verder had ik een fleece dekentje mee en zo probeerden we het ons alle 3 'gemakkelijk' te maken in de auto. De temperatuur daalde al snel, waarbij Delano het zo koud kreeg dat de auto aan het schudden was van zijn bibberen (geen grapje!). Met 2 hazenslaapjes van nog geen 20 minuten, waren we het alle 3 om 6 uur al zo beu, en hadden het zó koud, dat we weer op weg gingen naar de man van het fucking hekje en daar hoorden we dat de pas met 2 uur open zou gaan, joehoe! Inmiddels was het in de auto tropisch warm met een temp van zo'n 25 graden, dus dat hielden we wel vol. Ruim 2 uur later ging Delano maar eens checken bij de man van het fucking hekje en toen bleken de plannen gewijzigd. Het zou tot 2 uur 's middags gaan duren!!!! We hadden de keuze: blijven wachten (nog 5 uur!) of omrijden via de snelweg (minstens 4 uur) en niet wetende wat we daar zouden tegenkomen.... We kozen dus maar voor de eerste optie.

De verveling sloeg toe... Slapen, klieren, fantastische leuzen op gele plakbriefjes schrijven en het dashboard er mee onder plakken of een poging Marije te grazen nemen in de sneeuw... (de mannen konden vanaf 8 meter niet raak gooien, haha!).
Maar toen gebeurde het ongelooflijke.... het hekje ging om half 2 open!!!! Niet te geloven dat we die tijd zijn doorgekomen! Vol spanning start Frederick de auto, wij vonden namelijk dat we het volste recht hadden om als eerste deze pas over te rijden (we stonden er immers al 12 uur te wachten) en toen.... stonden we vast in de sneeuw en haalde zo'n 40 man ons in....

Desalniettemin hebben we na ruim 25 uur Madelon en Maarten kunnen begroeten in Lienz en kon eindelijk ons ski-avontuur beginnen....