going to Corfu...

Tenminste.... dat zou ík maar al te graag willen! Het heeft niet betrekking op mij, voorlopig nog niet, maar op vriendinnen Ingrid en Eveline. Dit weekend heb ik hen gedag gezegd (Ingrid) en begroet en gedag gezegd (Eveline). Ingrid is nu al in heerlijk Griekenland en Eveline vertrekt heel binnenkort.

Vrijdag in de auto op weg naar Ingrid moet ik bekennen dat ik eigenlijk niet zo'n zin had om gedag te zeggen. Had natuurlijk niets te maken met het feit dat ik het niet leuk vond om haar te zien, maar gewoon omdat ik geen zin had in afscheid nemen. Na een zeer lange werkweek was ik ook nog eens ongelooflijk moe en dus wat meer emotioneel (lekker dan...). Kortom, ik zat niet echt op een jank-moment te wachten. Gelukkig was het heel gezellig, ingepakt met sjaal, dekentje en muts op (ik had het zóóóóó koud) zaten we nog lekker aan de thee, koekjes en borrel. Bij het afscheid vroeg Ingrid nog of ik écht niet mee kon, maar helaas, met maar 20kg toegestane bagage zou het wat krap geworden zijn.
Het voelde heel raar om afscheid te nemen, omdat Ingrid en ik samen uit Fuerteventura zijn vertrokken en de periode hier veel met elkaar zijn opgetrokken. Ze was echt mijn steun hier (volgens mij andersom ook), omdat je aan een half woord genoeg hebt om te begrijpen hoe een ex-hostess hier zich voelt... En nu vertrekt ze dan naar Corfu (wat mijn wens was voor deze zomer) en ik blijf achter... Dat is het nare van hostess zijn; voor korte tijd wordt je (als je geluk hebt) héél close met mensen, maar in de laatste 2 jaar heb ik ook nog nooit zo vaak afscheid moeten nemen van mensen die me heel dierbaar zijn geworden. En natuurlijk blijft het contact, maar het is anders.

Zo heb ik gisteren Eveline ook bezocht, mijn beste vriendin van Fuerte, die je (net als Ingrid) terug kan vinden in verhalen en foto's op deze weblog. Na 4 maanden Filippijnen is ze nu voor heel korte tijd in NL voordat ze naar Corfu vertrekt.
Na een lange treinreis van 2 uur werd ik door haar broertje Richard in de stromende regen met de fiets opgehaald... Helaas regende het wat te hard (met onwijs koude wind, brrr!), anders had ik wat meer kunnen genieten van de mooie binnenstad van Zutphen toen ik achter op de fiets zat richting Eveline.
Gek dat de tijd zo hard gaat! Ergens in november hebben we afscheid genomen van elkaar en nu is het alweer april... Helaas was het maar 1 dagje, want het liefst zou ik zo terug gaan in de tijd van Fuerteventura en zo een week opnieuw willen doorbrengen. Samen op het strand liggen voor haar huisje, filosoferen en serieuze gesprekken voeren, 's avonds sporten bij Doris en surfen in de baai bij Berry... Maar er was geen tijd om herinneringen op te halen, we moesten toch 5 maanden in zien te halen! Door de fantastische foto's en aangrijpende verhalen van Eveline ben ik nu echt vast besloten dat ik zoiets ook echt móet gaan meemaken, een ontdekkingstocht door een land/cultuur wat je niet kent, een ontdekkingstocht naar jezelf gemixed met vrijwilligerswerk. Door nu in NL te zijn was die droom op de achtergrond geraakt, ik denk om het mijzelf ook niet te moeilijk te maken, maar nu voel ik die drang weer heel sterk, dit gevoel mag ik echt niet wegstoppen want dan ontzeg ik mijzelf heel veel....

Maar goed, voorlopig zit ik in Nederland, kan ik geld sparen voor die mooie droom en ga ik komende zomer mijn vriendinnetjes op Corfu opzoeken!!! In combinatie met wat andere griekse eilanden wil ik er een vriendinnen-hop-avontuur van gaan maken.... Nog maar een paar maandjes, dan zie ik Ingrid en Eveline al weer!!! :-) En meiden, als jullie dit lezen: Filakia!
En tsja, ik had dus mijn fotocamera mee, maar in al het enthousiasme om nog even samen te zijn, kwam ik er telkens op de terugweg achter dat ik deze ongebruikt in de tas had laten zitten....