tevreden buitenbeentje

Ik zal het voor de verandering eens kort proberen te houden...

Wat een mooi weekend! En dat bedoel ik niet alleen qua weer (alhoewel dat zéker van invloed is op mijn gemoedstoestand), maar het heeft met name te maken met belevenissen die me aan het denken hebben gezet. Wel confronterend, maar ook goed.

Vrijdagavond heb ik bij mijn broer en zijn vriendin van een mooie zomeravond genoten. BBQ erbij, heerlijk buiten in zijn tuin, lekkere wijn, waterpijp en overvliegende vleermuisjes... Wat een rustgevend gevoel! Geluisterd naar de verhalen van hun huizenzoektocht, omdat ze van plan zijn om een huis te gaan kopen.
Gisteren, zaterdag, heeft in het teken gestaan van de vrijgezellendagen van Andrea en Marcel, die eind van deze maand gaan trouwen. Een vrolijke dag gehad, fantastisch weer, terrasjes, loungen, salsadansen, met als hoogtepunt de workshop paaldansen en het privé optreden van Andrea wat later 's avonds in de kroeg (van alcohol wordt je wat losser...). De mannen waren dezelfde dag op stap en gedurende de avond bleek dat de meeste mannen hun vrouw/vriendin voor een dag niet konden missen, en 'stiekem' begonnen te bellen. Tijdens het borrelen kwamen de relatieverhalen naar boven, waarbij duidelijk werd dat bijna de één na de ander al minimaal 10 jaar samen zijn, of (bij minder jaren) in ieder geval een gelukkige relatie hebben.
Vanochtend ben ik dan op kraamvisite geweest bij twee heel goede vrienden, die de trotse ouders van een heel lief meisje zijn geworden, Iris.

Als je dan zo terugloopt naar huis, in het warme zonnetje en het weekend overdenkt, dan is het mooi om al die gelukkige mensen samen te zien, ieder voor zich druk bezig met hun gezamelijke toekomst. Het geeft me een tevreden en voldaan gevoel om mensen die mij dierbaar zijn, zo gelukkig te zien...

Wat er dan toch confronterend aan is? Iedereen is benieuwd naar mijn avonturen, mijn volgende plannen, mijn belevenissen in het buitenland en ik vind het heerlijk om die herinneringen op te halen. Want de afgelopen 2 jaren zijn fantastisch jaren geweest, ik ben zo veel wijzer geworden en veranderd, ik had het nooit willen missen. Maar mijn toekomst... tjsa... Ik weet het niet! Ik probeer eigenlijk zoveel mogelijk mijn gevoel en hartje te volgen. Terwijl de mensen die mij ernaar vragen, stuk voor stuk gesettled zijn en heel druk bezig met hun toekomst; samenwonen/trouwen/kinderen, waardoor ik mij een buitenbeentje voel en er onrustig van word.
In het buitenland waren wij hostessen bijna allemaal stuk voor stuk single, want relaties zijn moeilijk te onderhouden met zo'n manier van leven, maar hier in NL is mijn directe omgeving heel ver met zijn/haar leven inplannen. En dan is het wel eens moeilijk om een gelukkig buitenbeentje te zijn. Want ondanks de onrust die ik in mij heb, de drang naar avontuur, vrijheid en het buitenland, snak ik ook naar rust, de rust die vrienden in mijn omgeving uitstralen... Even wat minder persoonlijke stress, wat minder 'living on the edge', wat minder 'altijd de moeilijkste weg kiezen'. Huisje, boompje, beestje is absoluut nog niet wat ik wil, maar iemand om mijn avonturen mee te delen zou wel fijn zijn. Een stukje geborgenheid, veiligheid, iets in die trant. En dat is wel eens moeilijk.

Het is goed om terug te zijn in Nederland! Ik geniet van de gelukkige mensen om mij heen, van de Nederlandse lente (lekker fietsen door het park, BBQen, terrasje pakken, buiten in de tuin zitten), maar ik koester mijn herinneringen aan het buitenland en ik fantaseer er lustig op los wat mijn toekomst betreft. Gisterenavond bijvoorbeeld, bij het restaurant waar we aten, vond er een groot grieks feest plaats, zodat het voor mij een mooie mix was van happy zijn op een typisch Nederlandse vrijgezellendag, met griekse bazoukia en griekse herinneringen op de achtergrond. Héél eventjes was ik weer terug op Rhodos, warme herinneringen... Maar voor nu maak ik weer mooie herinneringen in Nederland.