fietsen op de maan (of zoiets...)

Gisteren heb ik een leuke route gereden door wat voornamelijk op een maanlandschap leek. Langs de noordkust van Fuerte, van Corralejo naar El Cotillo, ligt een gave off-road route die al maanden op mijn verlanglijstje stond van ´things to do´. Het was er nog altijd niet van gekomen en met het oog op de Nederlandse fietscultuur leek me dit een prima plan om alvast wat aan mijn integratie te gaan doen...

Voor de fietsverhuurder liep ik tegen 2 van mijn eigen gasten op, waarbij we besloten om met zijn 3en deze mooie tocht te gaan maken. Echt super! Het eerste gedeelte lijkt verdacht veel op de maan, met lava velden links van de weg en op de achtergrond wat oude vulkanen. Door de regen van de afgelopen periode waren de lava brokstukken wat groener dan normaal, alhoewel ik de enige was die het echt groen vond... Aan de rechterzijde van het pad was dan de zee (of beter gezegd, de oceaan), waar door de straffe wind enorm hoge golven te bewonderen waren. Het was dus stevig, half tegen de wind in, doortrappen, met de heerlijke frisse lucht van de zee en een fantastisch bulderend geluid van deze enorme golven op de achtergrond.

Halverwege deze route, na het vissersdorpje Majanicho, veranderd het landschap en kom je langs kleine baaien, kleine strandjes afgewisseld door zwarte lava. Ook hier weer mooie plaatjes gegarandeerd. Na zo´n 2,5 uur fietsen zijn we in El Cotillo neergeploft op een heerlijk terras met uitzicht op de indrukwekkende kliffen, hoge golven en vele surfers in het water. Lekker gegeten, wijntje erbij en toen moest er toch echt teruggefietst gaan worden...

Ondertussen was het flink koud geworden, de wind was harder gaan waaien en echt vroeg was het ook niet meer. Met het oog op de invallende duisternis heb ik dan ook maar voorgesteld om via de normale, verharde, weg via Lajaras terug te gaan fietsen. Achteraf gezien waren we daar alle 3 erg blij mee, omdat ons zitvlees (of in ieder geval die van mij) al behoorlijk begon te protesteren, vermoeidheid (en wijn) al in de benen zat en dit ongetwijfeld gemakkelijker en sneller zou fietsen. Helaas op deze weg flink vals plat, waarbij ik toch wel kon merken dat ik zeker anderhalf jaar niet meer op een fiets heb gezeten... Met heerlijke, natte snotneuzen (ook voor het eerst sinds 2 jaar..), kwamen we precies voor het donker in Corralejo aan. Wat was ik blij dat ik in de verte de bouwkranen tegen de horizon zag afsteken... Nog even grote versnelling erop, want ik rook de stal, haha!

Al met al echt een fantastisch route, leuk gezelschap en heerlijke stop in El Cotillo. Ondanks de zere billen van vandaag (geen spierpijn, joehoe!!!) ben ik erg blij om er voor gekozen te hebben mijn laatste vrije dag hier op Fuerte hard werkend door te brengen....