een tijd van gaan...

Mijn laatste week op Fuerte is in volle gang! Ik weet van voren nog nauwelijks dat ik van achteren leef... Pff!

Afgelopen zondag is Nathalie, mijn vervangster, gearriveerd en sindsdien gaan de dagen rap en zijn ze erg vermoeiend! Ahv mijn draaiboek lopen we alles in snel tempo door, naast de gebruikelijke werkzaamheden. De hele dag geconcentreerd zijn, óf uitleggen óf luisteren vergt behoorlijk wat van mijn energie. Maar we hebben het super-gezellig! Kunnen het goed vinden en hebben reuze lol samen.

Vanochtend hebben we lekker in het zonnetje op het terras van het Rockcafé alle accommodaties doorgesproken met hun bijzonderheden en eigenaardigheden, vanmiddag hebben we even een korte stop in het tuincentrum gemaakt en in het kader van de badplaats Caleta de Fuste beter leren kennen, zijn we wezen shoppen in het winkelcentrum en heb ik nog wat leuke laatste dingen gekocht :-D

Maar goed, nu lijkt het alsof we niets uitspoken behalve de leuke krenten uit de pap vissen, maar dit is toch een iets vertekend beeld...

In de (heel) weinige vrije tijd die ik nog heb (vaak nog geen 2 uur per dag), probeer ik afscheid te nemen van de vele bekenden hier. En dat is niet gemakkelijk, want er zijn er teveel en mijn week is te kort! Ik wil graag met iedereen nog tijd doorbrengen, maar merk dat het mezelf wat teveel wordt. Ik heb rust nodig.... Er moeten dus keuzes gemaakt worden en dat is wel moeilijk.

Als verrassing is Gabi (zwitserse vriendin van Rhodos) overgekomen voor een aantal dagen vanuit Lanzarote waar ze nu op vakantie is bij een vriend van ons. Vanavond ga ik dan ook lekker met haar eten, maar vooral bijpraten, want we hebben elkaar bijna een jaar niet meer gezien. Helaas is dit ook het enige moment van de week dat ik met haar kan doorbrengen, want andere avonden zijn al weer gevuld. Hopelijk komt Michael, die wederzijdse vriend, vrijdag dan nog heel even over, zodat we in ieder geval met zijn 3en ergens in de ochtend, tussen de welkomstinfo´s door, nog even wat kunnen drinken.

Zoals jullie lezen ben ik meer dan druk! Mijn geheugen begint me langzaam in de steek te laten en ook de vermoeidheid slaat weer wat toe. Maar goed, ik probeer nog even met volle teugen van het mooie leven hier te genieten, zodat ik aankomende zondag tevreden op de vlucht naar NL kan zitten.

Tot hééél snel!!!