tapas en vééééél knoflook

Zeg maar gerust, héél veel knoflook :-D

Gisteren hebben Andrea en ik voor Marcel (en onszelf) tapas gemaakt, met grote tenen knoflook als terugkerend ingredient. Toch de droom van elke man: 2 vrouwen die zich de hele zaterdagavond voor hem in de keuken staan uit te sloven...
We hadden alleen wel wat meer mannen kunnen uitnodigen, want onze ogen waren groter dan onze maag toen we het internet aan het afspeuren waren naar lekkere recepten. Om het logistiek in de keuken nog redelijk aan te kunnen, hadden we alle tapas in gangen ingedeeld, zodat we niet als een octopus iets van 10 tapas door elkaar heen moesten gaan maken. Na 1 gang tapas hadden Andrea en ik eigenlijk al genoeg gegeten, maar goed, we gingen stug door en doken opnieuw de keuken in. Ongeveer 4(!) uur later konden we ook echt geen boe of ba meer zeggen en hebben we de laatste tapas maar van het programma afgehaald.
We waren ook met geen stok meer de keuken in te krijgen en hingen met zijn 3en enorm uit te buiken op de bank. Marcel opperde nog dat we die avond wel mochten gaan stappen, want de kans dat we een miljoen zouden winnen in de lotto was groter dan dat wij met een kerel thuis zouden komen, na al die tenen knoflook :-D

Zometeen komt Ingrid (die van Corfu) en gaan we lekker het bos in!!!! Of naar het strand, maar ik hoop het bos, want ik wil genieten van de herfst in het bos.
Gek dat ik, na 10 maanden in NL, ineens weer met iets nieuws geconfronteerd word. Deze week vind ik het namelijk in rap tempo herfst geworden, met overal mooi gekleurde bomen en bladeren die rap aan het uitvallen zijn en de straten bedekken met een dikke laag. Ik word er een beetje melancholiek van, want tsja, de zomer met al zijn vrolijkheid en warmte is nu toch echt voorbij. Ik realiseer me dat de tijd hier in NL doorgaat, wat in het buitenland niet het geval was (of zo leek het). Op Fuerte kende ik 2 seizoenen: de lente en de zomer. De lente was voor mijn gevoel vanaf november tot maart en de overige maanden voelden aan als zomer. Op Rhodos leek de zomer eindeloos te duren, maar ineens was het oktober en raakte iedereen in de stress want we moesten bijna naar huis en hadden nog zoveel willen doen.
Hier word ik voor mijn gevoel meer met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik van elke dag moet genieten, want ik heb deze week het bewijs gezien dat de tijd echt doorgaat, dat er een seizoen is afgesloten (met al zijn mooie herinneringen) en dat er een nieuw seizoen voor de deur staat. Kortom, ik ga weer mijn best doen om mooie momenten te verzamelen deze herfst, zodat ik van de winter weer met een gevoel van 'ik heb er alles uitgehaald wat er in zat' tevreden kan terugkijken op deze herfst.