borrelen

Je hebt borrelen én borrelen, daar ben ik sinds vannacht wel achter....

Afgelopen maandag ben ik weer voorzichtig gaan vliegen op Europa en halleluja, mijn rug bleef werken. Na 3 vluchten op de eerste dag voelde ik hem wel wat, maar het mocht geen naam hebben. 's Avonds in Aberdeen werd die pijn lichtelijk verzacht door een borrel waarbij de gehele bemanning vertegenwoordigd was. Sfeervol om in het donker door de hoofdstraat van Aberdeen te lopen die heel mooi verlicht was met gigantische kerstverlichting. Na een lekker Guiness biertje en een broodje kebap met veel shoarma werd het tijd om terug te lopen naar het hotel, waarbij het langzaam begon te sneeuwen. De volgende morgen werd ik wakker in een witte wereld...

Twee dagen later vloog ik opnieuw naar Nigeria, ditmaal geen Lagos maar Abuja. We vertrokken met natte sneeuw uit Amsterdam en kwamen aan een land waar de kerstboom met al zijn ballen naast het zwembad staat. Blijft toch raar! Eén dag regen en één dag zon, met tussendoor een BBQ, waarbij natuurlijk een crewborrel niet kon ontbreken. Verder is er weinig wat je kan doen, want op dit moment is het te onrustig in Nigeria om het hotel te verlaten. We vertrokken gisterenavond dan ook met politie escort naar de luchthaven.
Sinterklaas kwam ook nog langs in Abuja! De captain had op een gedicht staan zwoegen (thema: het zware leven van een stewardess) en zijn vrouw had heel lief kadootjes ingepakt voor ons! Wat een super verrassing!

Helaas ervoer ik vannacht aan boord een ander soort van borrel. Geborrel in mijn buik. Heel veel borrel de borrel. In eerste instantie schonk ik er weinig aandacht aan, ik heb wel vaker last van wat borrelen (iedereen die regelmatig vliegt kan dat beamen), maar dit bleek helaas ander geborrel te zijn. Na de start in Kano (jaja, bestaat echt, ook in Nigeria) moest ik plots een run naar het toilet nemen. Deze sprint heeft zich meerdere malen herhaald tijdens de hele vlucht, ondanks het gebruik van diarree remmers en lauwe, prikloze cola. De service aan passagiers kon ik niet meer volhouden, dus ik bleef achter in de galley, waar ik alles voorbereidde en vanuit waar ik mijn collega's in het gangpad assisteerde. Wat een doffe ellende zeg!
Ik lig nu op bed, net een uurtje wakker en het borrelen is weer in alle hevigheid bezig. Zo maar eens wat witte rijst klaarmaken met bouillon, waar daar houdt Marije zo van... (not)