Roadtrippin' California in 48 uur

Langzamerhand moet ik gaan toegeven dat ik verliefd aan het worden ben op Amerika. Ik heb ik me heel lang verzet, gewoon omdat ik de gemiddelde Amerikaanse burger over het algemeen geen sympathiek persoon vind. Nog altijd moet ik wennen aan het 'hi, how are you' en voordat je antwoord kan geven is de persoon alweer verdwenen. Of nog erger, geef je uit beleefdheid antwoord, word je raar aangekeken omdat je antwoord geeft op een vraag die jou zojuist gesteld is. En dan al het overdreven 'OMG, I'm soooooo ..., like sooooo ....'. Doe ff normaal.
Maar goed, hoe onoprecht ik de gemiddelde amerikaanse burger dus vind overkomen, één ding moet ik ze meegeven. Ze hebben gelijk dat ze trots zijn op hun national parken. Ze hebben gewoon de mooiste achtertuin die je je wensen kan! Ik kan alleen maar dromen van zoveel natuurschoon in mijn achtertuin. Of een roadtrip van nog geen 48 uur maken, de stad uit, de wildernis in. Dus zo geschiedde...

Arjen en ik hebben allereerst bij de autoverhuurder de witte Toyoto Corolla die voor ons klaarstond ingeruild voor een knalrode, vette Camaro. Té rood en té groot voor me, maar ach, we are in the States man! Alles is (te) groot en opvallend hier.
Na de vlucht en auto oppikken snel gedoucht en koffertje klaargemaakt waarna de eerste leg naar Carmel-by-the-Sea werd afgelegd. Een kleine 3 uur rijden vanuit San Francisco. Op zich al best een mooie route. Al snel reden we door een heuvelachtig landschap, mooi licht, lange schaduwen. Vlak voor Carmel werd de natuur wat dramatischer. Voor de Fuerteventura kenners onder ons; denk aan het duinenlandschap en de weg daardoor heen. Ondanks bijna 24 uur wakker zijn en een drukke werkdag achter de rug gehad te hebben, begon ik heen en weer te wippen van enthousiasme op mijn stoel. En ooooooh (OMG!), wat was Carmel schattig, zoet en lief toen we binnen kwamen rijden. Een klein stadje op heuvelachtig terrein, mission-achtige bebouwing, gelegen in een bosrijke, groene omgeving. Na onze incheck in een te amerikaans hotelletje zijn we terug de hoofdstraat opgelopen om naar het strand te gaan voor de zonsondergang. Mooi, wit strand, hoge kliffen, surfers in het water, gave cypress bomen.
De volgende ochtend zijn we allereerst op de Montgomery peninsula een 'scenic route' gaan rijden. Je betaald geld om het terrein op te komen, maar het is het meer dan waard. Vanuit de bossen rijd je zo langs de kust. Heel grillige kust, onderbroken door mooie witte strandjes waar families aan picknick tafels zitten te eten. Veel roofvogels, zeeleeuwen, zee otters, eekhoorntjes. De zeehonden hebben we helaas gemist. Hun stranden worden in deze tijd van het jaar afgesloten ivm het broedseizoen.
De rit over het schiereiland bracht me uiteindelijk terug in de tijd. De route onder de vele naaldbomen en de geur die veroorzaakt werd door de zon, deed me herinneren aan heerlijke zomerdagen in Rhodos.

Na de peninsula zijn we de beroemde Pacific Coastway 1 gaan rijden, die bekend staat als één van de mooiste kustroutes op aarde. Ik kon het alleen maar beamen. De natuur is écht fantastisch! Van waanzinnige kliffen, tot ruwe oceaan, tot bijzonder hoge bomen, tot bergen met groen tapijt. Vergezichten die langzaam vervagen door de zeenevel. Roofvogels, paarden, koeien én de californische condor. Niet per definitie de mooiste vogel, maar wel heel bijzonder. Bij terugkomst thuis opgezocht op internet en blijkt dit een heel zeldzame vogel te zijn. We hebben er minstens 2 zien zweven door de lucht. Laat deze vogel door ons nu juist niet op de foto gezet te zijn....

Onze eindstop langs de Big Sur was bij een restaurant gelegen met een waanzinnig uitzicht. Voor de menukaart hoef je niet te komen, maar het uitzicht en de mogelijkheid om laid-back van te genieten maken dit meer dan goed. Hier kon ik dan ook niet wegkomen. De zon scheen, de warmte voelde heerlijk en het besef dat deze ontdekkingstocht tot zijn einde kwam wilde ik nog even niet toelaten. Maar goed, er moest nog wel een heel stuk teruggereden worden, dus er toch maar aan toegegeven en op de terugweg naar San Francisco opnieuw genoten van de mooie uitzichten. De volgende ochtend moest ik namelijk een vlucht naar huis zien te halen.

Een klein stukje geproefd van een fantastische route. Ik kan het jullie zo aanraden! Het verder ontdekken van deze route komt op mijn vakantie wishlist. Too much to explore, too little time....