Jonkvrouwe van Hoest tot Kuchstein

Een thuisverslag vanachter mijn eettafel in Haarlem, in mijn eigen huis :-)
Tegenwoordig woon ik niet meer in een pinkeltje huis, maar in mijn eigen, echte huis, met aparte slaapkamer, walk in closet kamer, balkon, berging, badkamer met douche, apart toilet.... kortom, alles erop en eraan. Erg happy!

Daarnaast mag ik mij sinds anderhalve week Jonkvrouwe van Hoest tot Kuchstein noemen. Minder happy.
Wat begon met een beetje kriebelhoest, groeide uit tot geen stem, non-stop hoesten en een bezoek aan de huisarts. Op dit moment kan ik al een week niet vliegen en ziet het er de komende dagen nog niet goed uit. Ik heb een virus wat ik netjes moet uitzitten en met hulp van codeïne hou ik mij redelijk rustig.

Mijn laatste vlucht was een korte stop in Nairobi met een special VIP passenger aan boord; Eveline. Zij vertrok met een reisgezelschap op reis door Kenia en Tanzania. Jammer genoeg moest er natuurlijk vooral gewerkt worden, maar gelukkig hier en daar wat tijd om te praten. Ik vond het moeilijk om helemaal mijzelf te zijn, maar goed, ik was dan ook in mijn werkomgeving met een uniform aan. Het afscheid was kort: ik heb Eveline afgezet in de cockpit waar ze de landing mocht meemaken en daar namen we afscheid. Ik zou haar namelijk niet meer zien bij uitstappen. Ik heb nog gezocht in de aankomsthal en buiten de luchthaven, maar Eveline was verdwenen, haar werkdag was begonnen.

Na heel veel korte stops op exotische bestemmingen, ga ik eind van deze maand eindelijk meer tijd op één van mijn favoriete bestemmingen hebben. Ik vlieg namelijk naar Bangkok. Op het programma staan 3 projectbezoeken voor Wings of Support waar ik naar uitkijk. En hopelijk vlieg ik 2 weken erna opnieuw naar Bangkok, maar dan voor mezelf… Donderdag weet ik meer!