biking Washington Monuments

Inmiddels ben ik al weer ontdooid, maar de fietstocht langs monumenten in Washington was misschien niet zo'n goed idee. 't Zat namelijk zo...

Voor het eerst in mijn 4 jarig KLM bestaan ging ik richting Washington. Ik was behoorlijk excited, nieuwe bestemmingen moeten ontdekt worden!
Nou heeft Washington behoorlijk wat highlights en gelukkig op kleine afstand van elkaar. Denk aan het Lincoln Monument, Washington Monument, het Capitool, ... noem maar op! Google op wikipedia en je komt genoeg tegen. En dan niet te vergeten het Witte Huis, waar de Obamaatjes wonen. Daar moest ik in ieder geval langs.

Ondanks de korte stop in Washington was ik me niet van plan tegen te laten houden. Dus er moest én geshopt worden én gesightsee-t worden.
Shoppen moest omdat ik al ruim een jaar van die hele luxe badlakens wil. Denk aan groot, lang, breed, dik en zacht. Pure luxe om je daar mee af te drogen. In Amerika schijn je de beste te kunnen kopen, voor de beste prijs.
Dus direct na de vlucht omgekleed en op naar een shopping mall. Geen goed idee. Verschrikkelijk om daar soort van verdoofd van een lange werkdag rond te lopen in een winkel waar de stellingen tot aan het dak gingen (magazijnhoogte!) en ze werkelijk alles op het gebied van bed, bath and beyond hadden. Gek genoeg ook de naam van de winkel ;-)
Ik heb zooooo veel in mijn handen gehad, maar gelukkig heel verstandig weer terug gelegd. Mijn ratio kon mijn vermoeidheid en hebzucht nog aan. Wel dolgelukkig met hele mooie handdoeken en een badmat stond ik een kwartier later buiten.
Even eten, biertje drinken en toen was het tegen 3 uur in de nacht nederlandse tijd wel eens tijd om naar bed te gaan.

Heerlijk geslapen, nog fantastischer ontbeten, waarna de volgende etappe op het programma stond. Fietsen.
In mijn up, de rest wilde niet mee. Ik wist dat het koud zou worden, dus een heleboel laagjes kleding aan. Fietshelm op. Wel suf gezicht, maar verplicht en het voordeel is dat dan je hoofd wel warm blijft. Nou, ik heb geweten dat het koud was. PIJN! En niet 1 keer, niet 2 keer, niet 3 keer, niet.... Voeten en handen waren niet te doen. Elke keer bij een fotostop ontdooiden ze iets, maar daarna op de fiets begon het proces weer van voor af aan. Als ik dit op voorhand geweten, was ik niet gegaan. Maar ja, als je halverwege bent wil je ook niet meer opgeven. En wat ik zag was geweldig mooi! 't Is net een openluchtmuseum, wow! Zoveel mooie musea en route, allemaal gratis, maar helaas geen tijd om te bezoeken. Tussen de monumenten door heb ik genoten van een zwerm van wel 100 ganzen en heb nog een gesprek met wat eekhoorntjes gevoerd. Kortom, het genoeg hoogtepunten. Maar die kou... pffff. Ik kon niet meer. En dus heel stom ben ik één must see vergeten! 't Is niet te geloven, maar juist het Witte Huis heb ik overgeslagen!!! Terwijl ik op voorhand liep te grappen dat ik mezelf op de koffie had uitgenodigd. Geen idee hoe dat kon gebeuren. Laten we het er maar op houden dat naast mijn voeten en handen, ook mijn hersenen tijdelijke bevroren waren.... :-(