de Arabische keuken

Na 2 weken hoestend en kuchend thuis gezeten te hebben, met herfstachtig weer buiten, was ik maar wat blij dat mijn eerste KLM trip naar het Midden-Oosten zou zijn. Gemiddelde temperatuur tussen 30 en 40 graden; kom maar op! Misschien niet ideaal om bij in de zon te liggen, maar in ieder geval weer even de warmte voelen en energie krijgen van een blauwe lucht en felle zon.

Zo gezegd, zo gedaan. Een erg drukke en hard werkende vlucht later, landden we, via tussenlanding in Saudie-Arabië, in Qatar. De zon was al uren onder, maar de hitte was nog altijd aanwezig. Na een snelle douche heerlijk buiten in het donker, rond middernacht, nog een drankje gedaan. Zalig om gewoon weer even buiten te zitten met slippertjes aan. Maar ondanks het koude bier liepen op een gegeven moment de zweetdruppels langs mijn rug naar beneden, zó warm nog buiten.

De volgende dag aan het zwembad was alsof je een warme föhn over je heen geblazen kreeg. Zelfs onder de parasol was het moeilijk uit te houden. Dus heerlijk afgekoeld in het zwembad en lemon-soda's met verse mint gedronken. In lemon soda's met verse mint zijn ze super goed in Qatar! Waar ze verder goed in zijn: hun lokale mezes. Oh, alleen nu ik het typ loopt het water me al weer in de mond. Vlak voor calling ben ik met twee collega's in het restaurant gaan eten genieten van een lopend buffet. Allereerst ongeveer 3 gangen van mezes gegeten (zoals humus en meer van dat soort smeerseltjes voor op brood), daarna uit ongeveer 15 soorten verse vis iets lekkers uitgekozen en ons daarna tegoed gedaan aan de overvloed aan toetjes die gepresenteerd werden. Chocoladetaart, frambozenmousse, mango creme brulee, ... En tussendoor hier en daar maar weer even een kleine gang mezes naar binnen gewerkt. De andere collega's lagen te slapen voor de vlucht, of deden een poging tot, ik was blij dat ik was meegegaan naar het restaurant. Want ik was even vergeten hoe ongelooflijk lekker het eten in het Midden-Oosten is. Je zou alleen daarvoor al een KLM trip die kant op aanvragen!

Met een volle buik valt er niet te slapen, dus na het eten heb ik 2 uur in het donker liggen draaien voordat het blauwe smurfenpakje weer aan mocht. In de lobby van het hotel heb ik nog eens goed rond gekeken naar de vele 'witte jurken' die er zaten, compleet met de nieuwste iPads onder hun arm. Het blijft intrigerend. Verschillend gekleurde hoofddoeken (wit of gekleurd geblokt), kwastjes eraan of geen kwastjes, gevouwen of gewoon recht langs je hoofd naar beneden. Het zal een taal apart zijn. Toen we bij het vliegveld uitstapten viel me een speciaal verkeersbord op; voetgangers zien er anders uit dan in westerse landen, dat blijkt maar weer eens.

De vlucht terug had ook wat culturele verrassingen in petto: gesluierde vrouwen die niet naast vreemde mannen mochten zitten, wat nogal wat voeten in aarde had om mensen aan boord te verzetten. Of vrouwen die via hun man met jou communiceren over welk drankje of welke maaltijd ze willen hebben. Of het gezin wat in Saudie Arabië opstapte: tijdens de landing in Amsterdam viel plotseling het kwartje bij me, deze man was getrouwd met beide vrouwen die hij mee had! En de meegebrachte kinderen waren al zijn kinderen. Wat me vooral opviel was dat de twee vrouwen op het oog zo oprecht aardig naar elkaar waren. Iets wat ik me, beïnvloed door mijn westerse levensstijl, niet kan voorstellen. Ik ben niet van plan een man te delen! Laat staan, vriendinnen met zo'n vrouw te worden, haha!

Al vanaf mijn eerste trainingsreis naar het Midden-Oosten ben ik me er elke keer weer opnieuw van bewust wat voor mooie ervaringen KLM mij brengt. Zonder KLM had ik waarschijnlijk nooit een kijkje in de (letterlijke) Arabische keuken genomen.
Het is een echt heel bijzondere ervaring.