wilde dieren!

Na 5 maanden vast in Europa gevlogen te hebben (met de maand mei als uitzondering San Francisco, Bahrain en Tehran), is nu de periode aangebroken waarin ik ook eindelijk ICA (intercontinentaal) mag gaan vliegen. Vanaf nu zal het dus een mix van Europa en verre bestemmingen worden. Ondanks dat ik de afgelopen 5 maanden nauwelijks vrij ben geweest in Nederland, vond ik het toch wel lastig om te beseffen dat mijn periode vast in Europa over was. Want via deze weblog hebben jullie wel kunnen volgend hoe zeer ik het naar mijn zin heb gehad in Europa. Daarnaast, sinds dat ik vlieg kent mijn leven nauwelijks nog structuur, geen dag is hetzelfde, geen vlucht hetzelfde, etc. Het vast vliegen in Europa was zo'n beetje de enige structuur die ik nog had, of in ieder geval, zo voelde het. Lekker veilig, ik weet precies wat er van me verwacht wordt en de meeste bestemmingen heb ik al eerder gevlogen.
Met ICA vluchten moet ik qua routine weer vanaf nul beginnen en dat is wennen voor me. Ik hou er van lekker mijn eigen gang te gaan, lekker door te werken en niet afhankelijk van anderen te zijn. Even wennen dus! En niet te vergeten, een simpel detail als de lengte van vluchten. Vond ik op een gegeven ogenblik een vlucht van 3,5 uur al lang (zo'n beetje het langste in Europa), dat is niets vergeleken met de ICA vluchten.
Maar goed, afgelopen zaterdagochtend ben ik dus vertrokken op mijn eerste ICA vlucht, naar Johannesburg.

Na inderdaad een slopende vlucht van ruim 10 uur, kwamen we rond 23h in ons hotel aan. Waar de meeste crew nog een borrel nam, deed ik een poging mijn hotelkamer te vinden. Slapen was het enige waar ik nog aan kon denken. Na de voorgaande nacht slechts 3 uur geslapen te hebben, had ik het bijzonder zwaar. Zo zwaar, dat ik natuurlijk verdwaalde in dit belachelijke grote hotel, wat meer weg heeft van een doolhof. De volgende ochtend om 3h45 stond mijn wekker al weer om met een aantal collega's naar het National Park Pilanesberg te vertrekken en daar game driving te gaan doen (het zelf speuren naar wilde dieren). Helaas haalden we zonsopgang in het park niet, maar ook onderweg was het uitzicht niet verkeerd. Alleen besefte ik nauwelijks dat ik in Zuid-Afrika was. De overgang was te snel gegaan. Iets waar ik met het vliegen wel vaker last van heb. Kijk, naar een vakantie kijk je langere tijd uit, ben je bezig met boeken, voorbereiden van je reis, etc. Je bent hier veel tijd aan kwijt, waardoor je doordrongen raakt van het feit dat je weggaat en waar je naar toe gaat. Met het vliegen als werken is dat anders. Ik werk en plotseling sta ik ergens. Ben er heel kort en op het moment dat ik terugvlieg ben ik langzamerhand aan het idee gewend geraakt waar ik was. Zo ook hier.

Het National Park was geweldig! Ongelooflijk hoeveel soorten wilde dieren we van heeeel dichtbij hebben gezien! Olifanten, neushoorns, nijlpaarden, een cheetah, leeuwinnen op jacht, apen, giraffes, impala's, gnoes, springbokken, zebra's, .... En ik mis er zeker nog een paar, waar ik de namen geen eens van heb kunnen onthouden. Het eerste moment dat je met zo'n dier oog in oog staat, is onbeschrijflijk! Wat echter wel heel erg is, is dat als je bijvoorbeeld al 20 olifanten hebt gezien, je bij de volgende die je tegenkomt niet meer stopt, of maar heel kort, omdat je zoiets hebt van 'heb ik al gezien'..... Het klinkt verschrikkelijk, ik weet het! Ik was niet de enige die van dit verschijnsel gewenning last had. We hadden het allemaal en schaamden ons ergens diep! 's Avonds hebben we overnacht in een lodge, langs de rand van het park, een mooi huisje, lekkere BBQ buiten gedaan, Zuid-Afrikaanse wijn erbij en het brullen van een leeuw op de achtergrond. Wat een vakantie gevoel! En heel raar om te bedenken dat je met mensen die een dag daarvoor nog volkomen vreemden voor je waren, nu samen het eten staat te bereiden, onderwijl drinkend van een wijntje. Het KLM leven is raar.... De volgende ochtend zijn we nogmaals heel vroeg opgestaan (5h30) om bij zonsopgang op leeuwenjacht te gaan en net toen we dachten dat we ze niet meer zouden tegenkomen, zag een van ons plotseling leeuwinnen de struiken uitkomen. Ze waren zebra's op het spoor. En terwijl wij in de auto onze ogen uitkeken, volkomen ademloos waren, slopen de leeuwinnen langs onze auto, op nog geen 10 meter afstand.... Helaas hebben we de uiteindelijk aanval niet mee kunnen maken, de afstand was te ver van ons pad vandaan.

Vannacht tijdens de terugvlucht drong de werkelijkheid pas echt goed tot me door. Ik was in een National Park in Zuid-Afrika geweest, had overnacht in een lodge en ontelbaar veel wilde dieren gezien.... Iets waar ik normaal een vakantie voor zou moeten boeken, veel geld aan moet uitgeven, wordt via werken bij KLM werkelijkheid. Meer dan geweldig....

Geniet van de mooie foto's! Dat ga ik zeker doen, mij ondertussen nog eens in mijn bovenarm knijpend: 'was ik daar nu echt??'

(Foto's volgen zo snel mogelijk, had problemen met uploaden)