Cumbuco after party

Vrij snel na onze kitesurfvakantie in Cumbuco werd duidelijk dat er naast kiten in Brasil nog veel meer activiteiten zijn die je kan doen met een stel Windtown - Cumbuco dwazen. We hebben kiten in NL gedaan, squashen, flowboarden, kerstavond diner. Helaas kon ik door werk niet bij alle bovengenoemde aanwezig zijn. Al heel snel werd ook het plan geopperd om een lang weekend te gaan skieen in Zwitserland. Wat een mazzel! Ik wilde namelijk wel op wintersport vakantie, maar willen en kunnen zijn 2 verschillende dingen.... Nu had ik toch de mogelijkheid om voor korte tijd in de sneeuw te staan, met een gezellig groepje.

Afgelopen donderdagavond vertrokken we richting Zwitserland om er lokale tijd rond 4 uur 's nachts te arriveren. Na een kleine borrel, doken we om 6 uur alle 4 ons bed in om er einde van de ochtend eigenlijk best fris uit te komen. Die middag even alles geregeled; ski's, sikpassen en ik voor de volgende ochtend 2 uur privé ski les om alle skikennis van 7 jaar geleden weer eens op te frissen. Dat bleek een goede zet, want door die uur les ging niet alleen mijn skieen er stukken op vooruit, ook mijn zelfvertrouwen groeide, waardoor skieen nog leuker werd.

Vrijdagmiddag hebben we kort op de ski's gestaan. Even een afdaling in mist en sneeuw gemaakt, toen een verlate lunch (oei, oei, oei, wat lekker!) en toen nog éénmaal naar boven voor een afsluitende sprint naar beneden. Helaas bleek ik boven niet te passen in de ski's die ik mee de lift in had genomen.... Damn! Ik had mijn eigen ski's laten staan en die van een ander mee naar boven genomen, haha! Beetje teleurgesteld ging ik dus met de lift weer terug naar beneden. Wat apres-ski gedaan en daarna wat boodschapjes om de avonden in het meer dan luxe appartement van Fleur haar ouders aangenaam te kunnen doorbrengen.

Zoals gezegd ging ik zaterdagochtend dus op pad met mijn skileraar, reebruine ogen en lange wimpers, jammer van de sneeuwbril, en gingen de overige 3 samen op pad. Nog wel even lopen dollen over Marije op pad met toevallig wel de lekkerste skileraar die erbij zat, maar ja, daar kwam ik niet voor. De kenners onder jullie weten inmiddels dat ik wat (faal)angstig kan zijn en perfectionistisch, dus ik heb me meer op het opfrissen van het skieen geconcentreerd dan op de reebruine ogen achter glas van mijn skileraar. En dat wierp zijn vruchten af! Zondag heb ik de steilste piste ever gedaan! Niet leuk toen ik bovenaan stond; énorm steil, bulten sneeuw overal en helaas niet overzichtelijk kort, het was toch best een eind. Toch met goede moed begonnen, lekker de breedte van de piste gepakt en als de bocht er aan kwam, mijn lichaam de diepte ingegooid. Het verdiende zeker niet de schoonheidsprijs, maar ik heb het wel gedaan! En halverwege begon ik er nog lol in te krijgen ook! Omdat ik wist hoe ik vroeger op dit soort pistes stond en ik nu helemaal trots op mezelf was dat ik er in ieder geval vanaf kwam.

Het skigebied Laax (want daar zaten we) is een geweldig skigebied. Veel pistes en mooie pistes, lekker breed! Boven de bomengrens, maar ook lekker skieen tussen de bomen door. Natuurlijk hadden we mazzel dat het de hele vrijdag had gesneeuwd, waardoor zaterdag en zondag de sneeuwkwaliteit super was! Ik heb zelden zulke mooie, fijne sneeuw meegemaakt. Ook de apres-ski is er gezellig. Zaterdagavond zelfs nog lekker wezen stappen in de plaatselijke discotheek. Alhoewel het Eric en Jelle wel wat overredingskracht kostte om Fleur en mij mee te krijgen. Niets vind ik namelijk lekkerder om na de apres-ski lekker op de bank te hangen, met wat hapjes en een wijntje, heerlijk rozig van een dag hard werken in de buitenlucht. En dat deden we dus ook elke avond. Niet is dan vervelender, vind ik, om weer in gang te moeten komen, terwijl het lekkere bed lonkt.... Maar eenmaal binnen waren Fleur en ik de fanatiekste dansers ;-) Niks meer te merken van de lui-igheid.

Afgelopen maandagavond weer terug gekomen. Dinsdagmorgen kon ik met moeite mijn bed uitkomen. Ik wist dat er achter mijn raam geen met sneeuwen bedekte bergen zouden liggen, geen ontbijtje door Eric klaargemaakt zou wachten aan de eettafel en dat ik niet kon aansluiten bij die maffe idioten van een Eric, Fleur en Jelle om al zingend in de auto (zijn het je ogen, is het je stem) weer richting de pistes te gaan....

Wat ben ik dol op wintersport! Dit weekend, dankzij bovengenoemde ADHD'ers was er weer één om niet te vergeten...