ingesneeuwd!

Vannacht, toen ik al uren naar het plafond in Birmingham lag te staren, had ik bedacht dat ik deze blog 'bad-bed time stories' zou noemen. Maar 'ingesneeuwd' zou ook een goede titel zijn. Eigenlijk geven beiden samengevat aan welk verhaal ik hier wil neertypen.

Afgelopen maandag kwam mijn wintervakantie aan zijn einde door een schipholreserve vanaf 6 uur 's ochtends. De avond ervoor geen oog dichtgegaan, of in ieder geval, erg onrustig geslapen, omdat ik bang was me te verslapen. Al vervelend de tijd op Schiphol doorgebracht en die avond flink bijgeslapen in mijn eigen bedje, want ik was niet opgeroepen voor een vlucht. Dinsdag vervolgde deze werkweek zich met een pittige dag; 3 stretches vliegen, 3x met volledig nieuwe crew. Uiteindelijk rond 23h in het hotel en gelijk door naar mijn bedje, want de wekker zou vroeg gaan de volgende ochtend en na 3 vluchten was ik ook eigenlijk gesloopt. Helaas hadden de bovenburen wat anders dan een goede nachtrust voor mij in petto en na middernacht heb ik de receptie maar eens gebeld met de vraag of zij afwisten van een feestje bij mijn bovenburen. Zelfs met oordoppen in, was in slaap vallen onmogelijk. Het werd een erg onrustige nacht met heel veel wakker worden en veel nare dromen. De volgende morgen mij verslapen en het ontbijt gemist! Nee! Ik, die altijd predik dat ontbijt mijn belangrijkste maaltijd is. Ik die altijd zegt dat het me niet uitmaakt of ik om 4 uur of om 10 uur moet ontbijten, ongeacht het tijdstip schuif ik een flinke voorraad fruit, yoghurt met muesli en broodjes naar binnen. Het lichaam moet goed gevoed zijn voor een werkdag. Helaas, pindakaas (oh, nee, zelfs dat niet).

Vlieger de vlieg door naar Birmingham waar we einde van de middag aankwamen en ik tot vervelens toe in de crewbus alleen nog maar over eten kon praten. Ja, bij Marije is eten echt één van de belangrijkste levensbehoeften. Piramide van Maslow gaat op in mijn geval. Gelukkig was de cockpit ook wel hongerig en spraken we in no time beneden in de lobby af om waanzinnig lekker uiteten te gaan. Wat smaakte dat verrukkelijk! Ik ben me te buiten gegaan aan curry's, vis, kip, snacks, avocado salade. De hele mik-mak door elkaar heen.
Toch relatief snel terug naar het hotel, want ook hier zou onze nachtrust kort zijn; zo rond 4h30 NLse tijd ging de wekker. Helaas was mijn nachtrust nog korter dan gepland. Allereerst kon ik niet in slaap komen en toen ik eenmaal een aantal uurtjes had geslapen heb ik zeker 3 uur naar het plafond liggen staren tot een keer de wekker afging. En ondertussen maar draaien, rustig blijven, proberen niet na te denken... Bed stories, very bad stories! Blijkbaar heb ik moeite om in het ritme te komen, na 3 weken vakantie.

Helaas bleef het daar niet bij. Op weg naar de luchthaven lag er al een lekker vers pak sneeuw en meer bleef vallen met het resultaat dat de luchthaven de start-en landingsbanen gesloten had. Met geen zicht op een beter weerbericht. Kortom, vanaf 6 uur vanochtend zaten we in het vliegtuig redelijk (klm) blauw te bekken, terwijl we uiteindelijk pas om 12 uur de lucht ingingen, 5 uur te laat. Sneeuwballen gooien mocht helaas niet, in engeland zijn ze streng, en zonder een fel geel hesje kom ik niet op het platform rondom het vliegtuig.
Na een hel van een vlucht (50 minuten vliegtijd en volledig vol geboekt), kwamen we uitgeteld met relatief tevreden passagiers toch nog aan in Schiphol. Maar natuurlijk had mijn vlucht naar Aberdeen niet op mij gewacht, ik had er 's ochtends om 10h30 al moeten aankomen. Nu dus thuis, en morgenmiddag en -avond heb ik een 'leuk' vluchtje gekregen. Even slikken, want anders had ik morgenochtend om 9 uur klaar geweest met werken. Maar ja, vanavond wel in mijn eigen bedje en hopelijk wat bijslapen.

Gesloopt nu, van al het slaapgebrek. Ik merk dat ik weinig kan hebben en op dat soort dagen ziet de wereld er erg verdrietig uit. Moeilijk om lekker vrolijk de dag door te komen en zeker niet mogelijk om tegenslagen aan te kunnen. En een tegenslag is op zo'n dag al dat iemand je geen voorrang verleent met je koffers, terwijl die dat wel zou moeten doen en jij je suf sjouwt met die dingen en haast niet meer vooruit komt.... Maar gelukkig hebben we de Free Record Shop! Vriendin Eva zei het vanmiddag al door de telefoon tegen mij; Marije, je moet goed voor jezelf zorgen vandaag! (dat is op zo'n dag namelijk al vaak net iets te veel gevraagd). 10 stappen van mijn huis verwijderd zag ik de film Mamma Mia in het rek staan, voor maar 10 euro! Nou, en wat wil het geval? Die wil ik al máánden zien, downloaden en bioscoop lukte niet, maar vanmiddag kruipt Marije achter de DVD speler en gaan we naar deze heerlijke feel good movie kijken! Kijk, soms moet je jezelf even kietelen! Nu nog wat lekkers te eten erbij, mét vitaminepil, en klaar is Marije! :-D