big in Japan

Inmiddels zou ik met mijn hoofd al weer bij mijn vertrek van morgen moeten zijn, het gaat nog een hectische dag worden, maar voordat ik een heel Kenia avontuur ga beleven voor Wings of Support, wil ik jullie nog even mee laten genieten van Japan. Ik ben in Japan geweest! En hoe! Compleet met koorts, hoest, loopneus, spierpijn. Tsja, niet zoals ik me had voorgesteld, maar de koorts was gelukkig maar 1 nacht en de overige 2 dagen ben ik toch, zei het sloompjes, op pad gegaan. Sowieso was het niet een reis zoals ik me had voorgesteld, maar daarover wil ik hier niets loslaten.

Big & sick in Japan dus. Voordat we aan onze vlucht begonnen, kregen we een korte introductiefilm voor Japan te zien. Vooral over de gebruiken van Japanners (the do's & don'ts) en hoe zij ons zien. Nou, die was kort maar krachtig; they see us as huge and direct. Dat verschil was direct aan boord merkbaar. Allereerst komen de kleine Japanners niet boven hun stoel uit, dus ook al heb je ruim 400 passagiers mee, het oogt niet als te veel sardientjes in een blikje, waar ik normaal last van kan hebben. Daarnaast zijn het de meest voorbeeldige passagiers aan boord. Ze drukken niet op hun belletjes, komen alleen hun stoel af voor een drankje of het toilet en zijn uitermate beleefd. Fijn!
Waar staat Japan bij ons om bekend? Om hun gadgets. Nou, die kennismaking was binnen een minuut op mijn kamer! Koffer en trolley neergezet en een run naar het toilet (vocht vasthouden is voor elke stewardess een bekend verschijnsel), dus ik plofte met een kwak neer op de wc bril... Wiehoe! Wat was daar mee aan de hand? Hij was gloedje heet en ik zat nog geen seconde of de wc begon gorgelende geluiden te maken. Na bestudering van alle knoppen naast mijn rechterbil, zag ik dat ik de verwarming uit kon zetten, maar kwam ik ook knopjes tegen voor geur, bidetspray stand en nog een ander handig spray standje. Dit toilet was het Marije tijdperk ver vooruit. De rest van de gadgets op mijn kamer kon ik trouwens wél waarderen.

Over het japanse eten kan ik kort zijn, de eerste avond hebben we erg pech gehad en in een verkeerd restaurant terecht gekomen. We zouden kippenborst krijgen, maar in plaats daarvan had iedereen een eigen bordje met raar uitziende kippenresten (staart, nek, etc). Ik heb me gewaagd aan één hapje en daarna alleen mijn fried rice gegeten. Helaas had iedereen hetzelfde besteld, dus we konden niet van elkaar eten. Na het eten zijn we eensgezind de supermarkt ingedoken voor eten.
De overige 2 dagen heb ik heerlijk bakplaat gegeten trouwens! En kennis gemaakt met flying fish op je eten. Is visschaafsel, maar zó dun, dat het net allemaal tere vlindervleugeltjes op je eten zijn die allemaal bewegen (door de warmte). It's alive....

Met 2 andere collega's ben ik op tempeljacht in Kyoto gegaan. Mooi om te zien, vooral de laatste tempel waar ik veel japanners zag die nog gebruik maakten van de tempel. Dat trok me meer dan de gouden tempel (zie foto) waar alleen toeristen langsliepen. Ook een korte wandeling door de Geisha wijk gemaakt. Geen geishas tegengekomen. Wel een mooie wijk.
Wat ik van de overige architectuur wat ik gezien heb ik Osaka en Kyoto niet kan zeggen. 't Is fantasieloze hoogbouw, op nog geen halve meter van elkaar vandaan. Niets in dezelfde stijl, saaie blokken. Bangkok bestaat natuurlijk ook uit hoogbouw, maar omdat het daar op straat leeft, krijgt het sfeer. Die sfeer miste ik in Japan. Alles is strak, schoon (erg fijn), maar daardoor ook onpersoonlijk. Een beetje zoals de japanners overkomen, wat gaat er achter dat masker van beleefdheid precies om?
Alles wordt gecontroleerd uitgevoerd. Zelfs rennen ziet er apart uit. Als een robot. Strak en niet uit de pas. Discipline. Alhoewel dat laatste ook minder begint te worden bij de jeugd, konden we merken in de bus. Schooljeugd die niet meer op staat voor oudere mensen. Iets wat in Japan onbegrijpelijk is.

Opvallend was trouwens ook hoeveel japanners vergroeide benen hebben. Zou het aan de voeding liggen? Niet een beetje scheef, maar een fysiotherapeut zou helemaal de kriebels krijgen in Japan! Het ziet er zo slecht uit, dat kan nooit goed zijn...

De laatste dag ook nog een korte wandeling gemaakt langs het water naar Osaka castle. Bijzonder om een japans kasteel te zien, indrukwekkend. Onderweg kwamen we zwervers tegen die langs de rivier woonden in zelf gemaakte tenten. Dat wordt dus toch getolereerd. En eerlijk gezegd, deze onderkomens zagen er eigenlijk best goed uit vergeleken met de krotten elders in Azië.

De terugvlucht goed doorgekomen dankzij een goede voorraad paracetamol, nu 2 dagen in NL, uitrusten, puinruimen, uitpakken-inpakken. Ik heb vakantie, maar zo voelt het (nog) niet. Waarschijnlijk wel als ik morgen op de vlucht naar Kenia zit en niets anders kan doen dan verplicht zitten en rusten. Op weg naar Bushcamp, weeskindjes een onvergetelijke vakantie bezorgen.
That's coming up!