Na na na na hey - Bushcamp is ok!

Ik weet niet zo goed waar te beginnen, ben nog vol van de belevenissen van vorige week tijdens mijn eerste Bushcamp in Kenia. Het is allemaal zo hectisch geweest daarna, anderhalve dag na thuiskomst vloog ik al weer naar Bangkok waar ik nu zit. Heb het daardoor nog niet zo goed een plaatsje kunnen geven... Heb even tijd nodig en vandaar dat ik veel tijd voor mezelf alleen pak in Bangkok.

Bushcamp dus. Bushcamp is een terugkerend jaarlijks event georganiseerd door Wings of Support, waar ik als vrijwilliger voor werk. Tijdens Bushcamp worden kinderen uit weeshuizen meegenomen om te gaan kamperen, 4 dagen lang. Vier dagen waarin zij in het middelpunt van de belangstelling staan!

Van te voren had ik geen flauw idee wat te verwachten, dus had me er ook geen beeld van gevormd. Het viel me mee hoe gemakkelijk het allemaal ging en hoe go with the flow. Er is een programma met activiteiten en tussendoor doe je gewoon wat (maakt niet uit wat) met de kids. Samen met vriendin Mireille had ik een girls only clubje. De meiden waar wij voor zorgden waren schatjes! Lucy van 7, Hellen van 11 en Charity van 14 jaar oud. Deze meiden sliepen samen in een tentje en waren uiterst braaf! Wel zo gemakkelijk ;-) Ze lagen elke avond als eerste op bed en toen ik de laatste avond (bonte avond) vroeg of ze na het tanden poetsen nog even bij het kampvuur wilden zitten, kozen ze er voor om te gaan slapen.... haha!

Onze meiden komen uit een weeshuis in Naivasha waar geen douches zijn, waar ze kaal geschoren worden tegen de luizen... Dus op dag 1 was het tijd om met name Lucy en Hellen wat meisjesachtige (2e hands)kleding te geven, zodat ze er ook uit zagen als meisjes. Trots als een pauw waren ze op hun kleding en 's avonds in de tent waren ze al hun nieuwe kleding weer aan het uitpakken. De volgende dagen liepen ze alle drie in hun nieuwe outfitjes rond. De 3 meiden spraken niet zo heel veel, maar van knuffelen hielden ze wél! Lucy ook nog van stoeien, maar daar heeft ze dan ook de leeftijd voor. Lekker op je schouders zitten en opgetild worden, op schoot zitten, tegen je op springen en klimmen.... Hellen en Charity waren heel rustig, maar ze genoten ervan als je ze omarmde of hun handjes beetpakte en daarover heen streelde. Dan deden ze hetzelfde terug. Heel fijn!
Lucy houdt ook van zingen en dansen, dus de kinderliedjes spoken nu nog altijd door mijn hoofd. Heerlijk met zo'n klein kinderstemmetje.

Ander ontroerend moment was toen Joisy, een stil en teruggetrokken meisje, de eerste avond met eten naast me kwam zitten. Ik had haar lekker beet en kletste wat met iedereen om me heen. Toen het toetje op tafel kwam, verse ananas, zei ik dat ik zou overslaan omdat ik zo'n last had van mijn darmen. Net op dat moment houdt Joisy mij een lepel met haar ananas voor. Dan kan je toch niet weigeren? Dus die kleine meid heeft de helft van haar bordje aan mij gevoerd.... Hoe weinig die kinderen krijgen, delen willen ze heel graag. Krijgen de kinderen eens 2 snoepjes, dan rennen ze gelijk naar je toe om eentje aan jou te geven.

Mireille en ik kregen van onze meiden een mooie verrassing; allereerst een tekening van een grote bloem en een hartje met daarin de tekst dat ze van ons houden. Daarna kregen we een briefje met dat ze zo genoten, blij waren met ons, van ons houden en dat ze ons niet zouden vergeten. Kippevel! En dat al op dag 2 van onze lieverds! Als afscheid hebben Mireille en ik voor hen ook wat moois in elkaar geknutseld. Zodat ze dat mee naar hun tehuis kunnen nemen.

Een groot succes onder de dames was sieraden maken! We hadden veel kralen en zowel jong als oud wilden graag armbanden, kettingen en oorbellen. Elk meisje met gaatjes heb ik voorzien van oorbellen en het was super leuk om de dagen erna de meiden nog altijd met hun oorhangers rond te zien lopen. Hier en daar spotte ik zelfs een jongetje met een stoere ketting om! Daarnaast was schminken een groot succes! Onze Hellen lachte niet vaak, maar als zebra heeft ze haar tanden laten zien! Ik ging als roze leeuw door het leven, Mireille werd een mooie vlinder.

Wat hebben we verder nog gedaan? Bootje varen over Lake Naivasha waar nijlpaarden en flamingo's voorkomen. Een wandeling met een ranger, een gamedrive waarbij we veel wilde dieren tegenkwamen, zwemmen (waar de kinderen gek op zijn!), spelletjes, stoelendans, bonte avond. Kortom, één groot feest!

Het afscheid viel me zwaar. Ik hield het wonder boven wonder droog, terwijl ik veel collega's om mij heen een traantje zag wegpinken. Maar toen ik bij Hellen en Charity de traantjes over hun wangen zag lopen, kreeg ook ik het moeilijk.

Eénmaal thuis en nu weer in Bangkok, besef ik pas hoeveel indruk het heeft gemaakt op mij. Ik kan eigenlijk niet goed uitdrukken wat het precies met me heeft gedaan. Het doet me in ieder geval goed! Het knuffelen, de schaterlachjes, het zingen in de bus... daar doe ik het allemaal voor! En het is zo simpel! En leuk!

Volgend jaar dus zeker weer Bushcamp en in die tussentijd hoop ik meerdere malen naar Nairobi te vliegen om mijn Buscamp princesses te kunnen opzoeken!

We love Bushcamp! Bushcamp is the best! Na na na na hey, Bushcamp is ok!