MRI day! Finally, hooray!
Door: Marije
Blijf op de hoogte en volg Marije
29 Maart 2010 | Nederland, Haarlem
Hoeveel weken of dagen of uren of minuten heb ik precies moeten wachten op mijn MRI scan van mijn knie? No clue, maar 't was lang.
En plotseling vandaag was het zover. Met de bus naar 't ziekenhuis, krukje thuisgelaten, wachten. Uiteindelijk naar binnen, waarbij ik mezelf tot 3x toe gecheckt heb of ik op mijn lijf écht, maar dan ook écht niets van metaal nog had zitten. Want die MRI is zoooo magnetisch, dat vorige week in het ziekenhuis van Den Haag er door een openstaande deur een man met ziekenhuisbed en al vanuit de gang tegen de MRI is gecrasht.
De MRI zelf ging prima, best wel grappig om eens mee te maken. Tot halverwege mijn lichaam een 'tunnel' in, koptelefoontje met muziek op en gaan met die banaan. Die muziek geven ze je, omdat de scan een niet te beschreven herrie maakt. Dus ook gewoon dwars door je koptelefoon heen. Van het geluid van gillende alarmsystemen tot aan mitrailleurs. Maar goed, ik lag er ontspannen bij, totdat er goede muziek mijn koptelefoon doorkwam. Zulke goede muziek dat ik het liefst wilde bewegen, op de maat mee. Want dat doet muziek bij mij. Maar dat mocht dus niet. Twintig minuten zo stil mogelijk liggen. Dat was best een kwelling op die ongelooflijk fijne beat... Gelukkig was het maar 1 nummertje en kreeg ik daarna het filenieuws door. Altijd handig om te weten waar in NL de files staan als jij op dat moment een MRI scan ondergaat ;-)
Volgende week dinsdag de uitslag, dus to be continued...
En plotseling vandaag was het zover. Met de bus naar 't ziekenhuis, krukje thuisgelaten, wachten. Uiteindelijk naar binnen, waarbij ik mezelf tot 3x toe gecheckt heb of ik op mijn lijf écht, maar dan ook écht niets van metaal nog had zitten. Want die MRI is zoooo magnetisch, dat vorige week in het ziekenhuis van Den Haag er door een openstaande deur een man met ziekenhuisbed en al vanuit de gang tegen de MRI is gecrasht.
De MRI zelf ging prima, best wel grappig om eens mee te maken. Tot halverwege mijn lichaam een 'tunnel' in, koptelefoontje met muziek op en gaan met die banaan. Die muziek geven ze je, omdat de scan een niet te beschreven herrie maakt. Dus ook gewoon dwars door je koptelefoon heen. Van het geluid van gillende alarmsystemen tot aan mitrailleurs. Maar goed, ik lag er ontspannen bij, totdat er goede muziek mijn koptelefoon doorkwam. Zulke goede muziek dat ik het liefst wilde bewegen, op de maat mee. Want dat doet muziek bij mij. Maar dat mocht dus niet. Twintig minuten zo stil mogelijk liggen. Dat was best een kwelling op die ongelooflijk fijne beat... Gelukkig was het maar 1 nummertje en kreeg ik daarna het filenieuws door. Altijd handig om te weten waar in NL de files staan als jij op dat moment een MRI scan ondergaat ;-)
Volgende week dinsdag de uitslag, dus to be continued...
-
29 Maart 2010 - 22:30
Eveline:
Ha ha, dit is weer eens wat anders dan een berichtje vanuit Verrewegistan, maar wel even spannend. Ik ben erg benieuwd naar de uitslag. -
30 Maart 2010 - 06:18
Ljenka:
ben benieuwd naar de uitslag, ik hoor het graag (of lees het wel ;-).
X Ljenk -
30 Maart 2010 - 13:16
Pap:
Hallo mop,
Eindelijk dan je scan.
Kan me voorstellen dat wachten op een scan heel vervelend is,eigenlijk te gek dat het in een land als Ned zo lang moet duren.Enfin morgen de uitslag.Ben benieuwd.Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
