the verdict
Door: Marije
Blijf op de hoogte en volg Marije
07 April 2010 | Nederland, Haarlem
Gisterenochtend was het dan zover, de uitslag van de MRI. Nog spannender dan uiteindelijk de MRI zelf.
De afgelopen 2 weken was ik met grote sprongen (figuurlijk gesproken dan, letterlijkt lukt het me nog niet zo ;-)) vooruit gegaan, met hier en daar hulp uit onverwachte hoek, bijvoorbeeld een kapotte ketting van mijn fiets. Stel je voor; 1e keer proberen te fietsen, afspraak in stad, gaat halverwege de ketting er vanaf. Sta je dan met een kapotte fiets, een kapotte knie en geen kruk mee... Dus dat werd voor het eerst een grote afstand lopen. Sindsdien, met dank aan dit ongeval, weet ik dat ik zonder kruk kan lopen.
Maar hoe stoer ik ook tegen iedereen verkondigde dat het stúkken beter ging dan in het begin, ergens wist ik wel dat ik er nog niet was. Want er blijven bewegingen die ik niet kan maken en er blijft vocht zitten in mijn knie. Dus ik voelde de bui al hangen.. En tsja, gisteren luidde het vonnis bij de orthopeed dan ook dat ik geopereerd ga worden. Niets ernstigs, gewoon kijkoperatie.
Het werd me verteld alsof ik een godswonder van dichtbij mag gaan bewonderen. Namelijk, ik ga een ruggenprik krijgen en de letterlijke woorden van de orthopeed waren 'dan gaan we daarna met een camera je knie in en kan jij op een videoscherm zien hoe je knie er van binnen uitziet'... Alsof het een pretpark attractie is?! En als ik nu liever gewoon niet zie hoe mijn knie er van binnen uitziet.... ?
Met de kijkoperatie gaat de gescheurde binnenmeniscus hersteld worden, maar dat geldt helaas niet voor de beschadigde achterkruisband. Tegenwoordig worden hier geen operaties op uitgevoerd, vertelde hij mij, maar zal het magische middel 'tijd' alle wonden moeten helen. Hmmm. Ik heb gisteren zo eens over het woord tijd nagedacht en kwam tot het volgende: Waarom heet tijd tijd, als (in dit geval) het geen tijdsduur aan kan geven.
Maar goed, gisterenochtend was een fikse teleurstelling. Het komt er toch op neer dat ik 6 weken voor niets heb gewacht om dit nieuws te horen. Erg jammer. Nog veel langer niet kunnen vliegen en mijn oude leventje oppakken, daar baal ik van. Maar het is niet anders. En vanochtend bij het opstaan besefte ik dat er weinig veranderd aan mijn huidige leventje, behalve dat ik nu meer weet dan hiervoor. Ik ken de diagnose. Dus met andere woorden; dan ben ik toch alleen maar vooruit gegaan? Geen behoefte meer om te sippen, we gaan er gewoon weer een leuke tijd van maken! :-D
De afgelopen 2 weken was ik met grote sprongen (figuurlijk gesproken dan, letterlijkt lukt het me nog niet zo ;-)) vooruit gegaan, met hier en daar hulp uit onverwachte hoek, bijvoorbeeld een kapotte ketting van mijn fiets. Stel je voor; 1e keer proberen te fietsen, afspraak in stad, gaat halverwege de ketting er vanaf. Sta je dan met een kapotte fiets, een kapotte knie en geen kruk mee... Dus dat werd voor het eerst een grote afstand lopen. Sindsdien, met dank aan dit ongeval, weet ik dat ik zonder kruk kan lopen.
Maar hoe stoer ik ook tegen iedereen verkondigde dat het stúkken beter ging dan in het begin, ergens wist ik wel dat ik er nog niet was. Want er blijven bewegingen die ik niet kan maken en er blijft vocht zitten in mijn knie. Dus ik voelde de bui al hangen.. En tsja, gisteren luidde het vonnis bij de orthopeed dan ook dat ik geopereerd ga worden. Niets ernstigs, gewoon kijkoperatie.
Het werd me verteld alsof ik een godswonder van dichtbij mag gaan bewonderen. Namelijk, ik ga een ruggenprik krijgen en de letterlijke woorden van de orthopeed waren 'dan gaan we daarna met een camera je knie in en kan jij op een videoscherm zien hoe je knie er van binnen uitziet'... Alsof het een pretpark attractie is?! En als ik nu liever gewoon niet zie hoe mijn knie er van binnen uitziet.... ?
Met de kijkoperatie gaat de gescheurde binnenmeniscus hersteld worden, maar dat geldt helaas niet voor de beschadigde achterkruisband. Tegenwoordig worden hier geen operaties op uitgevoerd, vertelde hij mij, maar zal het magische middel 'tijd' alle wonden moeten helen. Hmmm. Ik heb gisteren zo eens over het woord tijd nagedacht en kwam tot het volgende: Waarom heet tijd tijd, als (in dit geval) het geen tijdsduur aan kan geven.
Maar goed, gisterenochtend was een fikse teleurstelling. Het komt er toch op neer dat ik 6 weken voor niets heb gewacht om dit nieuws te horen. Erg jammer. Nog veel langer niet kunnen vliegen en mijn oude leventje oppakken, daar baal ik van. Maar het is niet anders. En vanochtend bij het opstaan besefte ik dat er weinig veranderd aan mijn huidige leventje, behalve dat ik nu meer weet dan hiervoor. Ik ken de diagnose. Dus met andere woorden; dan ben ik toch alleen maar vooruit gegaan? Geen behoefte meer om te sippen, we gaan er gewoon weer een leuke tijd van maken! :-D
-
07 April 2010 - 09:01
Mickelle:
Hai Marije,
Balen dat je voorlopig nog niet aan het werk kunt, maar wel fijn dat je nu weet wat er mis is en dat er iets aan gaat gebeuren, toch? Zo moet je het maar bekijken.
Sterkte!
Mickelle -
07 April 2010 - 12:58
Anneke:
Oeps ,fikse tegenvaller maar je voelde zelf al wel dat het niet goed zat in je knie .(Helaas ben je geen bekende voetballer anders had je wel weer op twee beentjes rondgehuppeld ). Zit niets anders op dan nog even doorbijten .
Liefs mama. -
07 April 2010 - 18:23
Eveline:
Tja, dat geeft je veel tijd om eindelijk eens Japans te leren, een cursus Indiaas koken te volgen, al je onaangeraakte boeken op je gemakje te gaan lezen en in alle rust over het leven na te denken.
Heel veel sterkte tijdens de kijkoperatie en het herstel en maak wat van de vrije tijd die je zomaar ineens gekregen hebt.
Veel liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
