Giro d'Italia

De Giro d'Italia, niet per fiets, maar hoofdzakelijk met auto, maar ook te voet, per boot, per trein en per bus. Helaas ontbreekt de italiaanse scooter (maar hebben we wel geprobeerd om aan bovenstaand rijtje toe te voegen). Ook tot mijn spijt moet ik bekennen dat de auto geen Fiat 500 was maar een Fiat Panda, maar naarmate onze Giro vorderde konden we onze lieve Panda best waarderen en deed hij met zijn Panda Power (airco uit) enorm zijn best om toch de vaart erin te houden.

Dacht ik op voorhand dat we Toscane zouden verkennen, op de vakantie bleek dat dit maar een klein deel van onze Giro was (goed voorbereid...). We begonnen in Bologna (regio Emilia-Romagna en dus geen Toscane), waar we ons best deden ons gewoon te maken met de italiaanse cultuur. Dit lukte Arjen beter dan ik. Ik had wat moeite met de regel na 11 uur geen cappuccino's meer te mogen drinken. Gelukkig werden die later in de vakantie door mij vervangen door espresso macchiato's en na de vakantie kan ik zeggen dat ik hooked ben. Wat ongelooflijk lekker! Helaas hier nauwelijks te krijgen.
Bologna was een mooie eerste kennismaking met Italië. De bezienswaardigheden op loopafstand, prima voor een dag. Via het Ferrari museum de volgende dag doorgereden naar de hoofdstad van Toscane, Florence. Het was een kilometervretende dag in onze Panda, want de lokale route leek ons leuker, maar uiteindelijk kwamen we in onze Panda 's avonds in de binnenstad van Florence aan. Chapeau voor de chauffeur, want het was te midden van de italiaanse verkeersgekte rijden. Ons kleine, eenvoudige hotelletje lag perfect! Op nog geen 100m van de Duomo, het middelpunt van Florence. De eerste avond moe, maar voldaan rondgelopen en een heerlijke lasagne gegeten. Het inburgeren ging hier al beter. Ik ben overgestapt op de espresso macchiato, koffie drinken we staand in een barretje, we eten fantastische broodjes en in de middag gaan we aperitieven met heerlijke vleessoorten, kaasjes en bruscetta's. Dan lekker douchen en omkleden om nog een laatste italiaanse maaltijd te eten. Florence ben ik trouwens verliefd op geworden! Wat een fantastische stad! De binnenstad ademt zoveel historie en naarmate onze tijd daar vorderde, we meer bezienswaardigheden hadden afgestreept en ik me meer had kunnen verdiepen in de achtergrond van de stad vielen steeds meer puzzelstukjes op zijn plek. Veelal komen dezelfde namen voor: familie de Medici,Cosimo, renaissance, Michelangelo, Dante, Donatello, Palazzo Vecchio, fonteinen, beelden... Ze zijn allemaal verbonden met elkaar.
Helaas kwam er aan dit moois een einde (ik had er nog eindeloos kunnen doorbrengen) en vertrokken we drie dagen later in de ochtend, al rijdend via de drukke binnenstad en het plein rondom de Duomo (het plein op met de auto!) richting de natuur van de regio Maremma, zuid Toscane. Onderweg nog wel een stop gemaakt in San Gimignano. Een stadje op een heuvel, bekend om zijn vele torens. De vroegere eigenaren hiervan hielden een competitie, wie het hoogste kon bouwen liet zien hoe invloedrijk hij was. Een leuk stadje, maar ik genoot vooral van de straatjes buiten de drukte waar eigenlijk geen toeristen kwamen.

De regio Maremma was heel bijzonder. Om er te komen reden we opnieuw verkeerd (de dame van de TomTom hebben we dagenlang niet meer willen horen en daar hield ze zich keurig aan), maar hierdoor kwamen we per ongeluk door het gebied Le Crete heen, net ten zuiden van Siena. Dit is Toscane zoals je het kent van de postkaarten. Glooiende heuvels (met zonnebloemen of koren), cipressen langs oprijlanen waar aan het einde een statig huis staat. Elke kilometer wilden we opnieuw stoppen om foto's te maken of te genieten van het uitzicht, dus we schoten niets op. hierna veranderde dit betoverende landschap in een wijnstreek en al gauw hierna bevonden we ons in the middle of nowhere... onze bestemming voor 3 nachten. Een agriturismo in San Valentino, welk plaatje we overigens nooit gezien hebben. Dit was echt het platteland en echt een boerderij, compleet met hanen die om 3h15 al begonnen te kukelen, zonder dat er ook maar een opkomende zon te zien was, een geile bok, kippen op stok in de boom en een 'Roma' hond. Het biologisch eten was hier fantastisch en teveel. Ik ben blij dat we er maar 3 nachten geslapen hebben, want zoveel eten had ik de hele vakantie niet aangekund.

Om iets te kunnen zien of doen, moesten we elke dag met de auto erop uit en zo kwamen we langs kleine, maar heel bijzondere tufsteenstadjes Sorano en Pitigliano. Je moet je voorstellen dat we op een slinger weggetje in de natuur, door de heuvels reden en dan plotseling na een zoveelste bocht een klein stadje tegen een bergwand aangebouwd zagen staan. Zo fantastisch om te zien dat de eerste keer je mond openvalt. Dus niet alleen de grote steden, maar ook gewoon op het platteland één en al historie. Vanaf Maremma hebben we de kust ontdekt en veranderde het toscaanse landschap in mediterraans . De cipressen maakten plaats voor fel gekleurde oleanders en paarse bougainville.

We verbleven in een klein dorpje deel uitmakend van Lerici, een klein, opnieuw lieflijk, stadje aan een kleine baai. Overigens ook niet meer Toscane maar de regio Ligurio. Dit was een goede uitvalsbasis voor de op de UNESCO werelderfgoedlijst staande 'Cinque Terre'. Vijf hele kleine, middeleeuwse stadjes aan zee. Ze zijn niet te bereiken per auto, maar wel te voet, per boot en per trein en dat hebben we dus ook gedaan. Ondanks de drukte van toeristen had ik dit niet willen missen. Maar ook de andere plaatsjes aan zee zijn een bezoek zeker waard. Ze zijn allemaal schattig! Kleurrijke huisjes, smalle straatjes, vissersboten in zee én weinig nederlanders! Voor foto liefhebbers zoals wij echt het walhalla!
Elke avond keerden we weer terug naar onze prachtige B&B ('s ochtends buiten ontbijt, op een berg, met uitzicht over de baai en Lerici), na heerlijk te hebben geborreld en gegeten in Lerici of San Terenzo. Ons plekje in San Terenzo, zo aan zee was een perfecte afsluiting van de vakantie. Zon, zee, strand, lekker eten, borrelen, lieve stadjes.

Er zijn maar weinig dingen die niet zijn bevallen aan deze vakantie. Hoog genoteerd, misschien zelfs wel met stip op 1, was Arjens espresso met grappa, die, zoals hij het zelf noemde, direct from hell kwam. Daarnaast toch ook wel jammer dat mijn laatste 2 avonden eten van echt slechte kwaliteit waren (boehoe, zo wilde ik geen afscheid nemen van de overheerlijke italiaanse keuken), maar wat vooral de grootste teleurstelling was, was gewoon dat de vakantie weer om was en er niets anders opzat om weer naar huis te gaan....

Foto's volgen & nu maar heel hard wensen dat KLM rechtstreeks op Florence gaat vliegen. Want dan zit ik er elke maand!