citroenen en bakstenen

Net teruggekeerd van een weekje tournee in Europa. Nachtstops gehad in ons nieuwe crewhotel in Barcelona (absolute topper, waar je met gemak met 6 man in het bed zou passen), Glasgow, Madrid en Gotenborg. De vluchten gingen lekker, veel leuke collega´s, het voelt voor mij als thuis. Anders dan mijn ICA vluchten.
Weinig spannende dingen gedaan of op ontdekkingstocht geweest, maar dat had meer met het werkschema te maken. Elke dag halverwege de middag starten met werken tot uurtje of 23h, dus dan breng je de meeste tijd in je bed door op de bestemming. Tenminste, zo zou het moeten zijn.... In Glasgow werd mijn heerlijke nachtrust helaas onderbroken door een (loos) brandalarm. Nadat ik snel een jas te pakken had, mijn schoenen was ingeschoten en mijn kamersleutel in de hand had, verliet ik mijn kamer. Eenmaal op de gang, was ik de enige persoon op de gang. Twijfel sloeg toe; was ik echt de enige gek die had gereageerd op het brandalarm en had de rest van mijn collega´s zoiets van ´het zal wel vals alarm zijn´, zoals schijnbaar heel vaak voor komt. Gelukkig kwam al vrij snel de purser haar kamer uit en niet snel daarna volgden de rest van mijn collega´s. Eenmaal buiten kon ik er ook wel de humor van in zien: het is best interessant om te zien hoe je collega´s er ´s nachts bij lopen. Een aantal had zich helemaal netjes aangekleed, overhemdje, truitje, etc. Ik stond er in mijn pyama met jas en hakjes eronder, nog een collega in alleen een ochtendjas met schoenen eronder. Helaas voor ons werd dit vrij snel duidelijk, aangezien de betreffende persoon maar bleef vertellen dat er onder de ochtendjas geen ondergoed zat..... En dat zijn nu net de details die je liever niet wil weten van je collega´s! Het onderwerp kwam echter de rest van de werkdagen vrij vaak terug en het enige wat dan hielp was om aan citroenen of bakstenen te denken.

Gisterenavond in Gotenborg ben ik met een aantal collega´s nog wat wezen drinken in de skybar boven het hotel. Hier was een feestje gaande, want steeds meer mensen kwamen met cowboyhoedjes binnenlopen. Haast onmogelijk, maar de co-piloot was nog nieuwsgieriger dan ik en uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangedaan en gevraagd wat ´the occasion´ was. De dame in kwestie sprak gelukkig engels en vertelde me wat over saving chickens en een conferentie. Ok, beetje apart, maar goed, wie ben ik om daar over te oordelen? Met de co-piloot daarna veel lol gehad over deze kippen. We zagen een broedkip staan, braadkip, soepkip, iemand met lekkere drumsticks, iemand ging vroeg met de kippen op stok en verder waren we nog op zoek naar de wipkip van de groep. Maar goed, vreemd blijft het wel als je een COWboy hoed draagt op een feest gewijdt aan kippen. Uiteindelijk heeft de co-piloot ook nog iemand aangeschoten om mijn verhaal te verifieren. Het bleek niet om kippen te gaan..... Het was een conferentie mbt bankzaken, savings, checkings (ipv saving chickens...) :-D
Maar goed, we hadden door het hele saving chickens verhaal wel een enorm geslaagde borrel! Vanaf woensdag heb ik weer een nieuwe tournee door Europa, dan nachtjes in Stavanger, Edinburgh, Milaan en Oslo. Zien of ik dan net zo kippig ben ;-)