highschool memories

Afgelopen weekend was het dan zover: een mini-reunietje van een aantal schattige schoolmeisjes, locatie Dordrecht. Waar het begon met 4 meiden, viel er 1 af (ikke), kwam er 3 uur voor aanvang 1 bij (ikke) en uiteindelijk in het restaurant nog 1. Het had wat weg van onze middelbare schoolperiode, waar we ook niet al onze jaren samen hebben gesleten. Op weg naar de eindstreep sneuvelden er hier en daar een paar(eindstreep wel gehaald, ander tijdstip). Al gauw kwamen we tot de conclusie dat sommigen, waaronder ik, niet tot nauwelijks contact hadden gehad met elkaar in de afgelopen 15 (!) jaar. Jaja, we worden rap ouder, dus de jaren gaan snel. Heel even onwennig (voor mij dan), maar al snel kwamen de verhalen. Allereerst natuurlijk wie nu wat doet qua beroep, welke studies we hadden gevolgd, hoe het met de burgelijke stand stond. Zoveel verhalen te vertellen!

De volgende gang aan tafel bestond uit het verleden: herinneringen ophalen. Mijn favoriet! Want wat was ik veel leuke dingen vergeten! Maar gelukkig heb je elkaar, en wat de een niet wist, wist de ander nog. Helaas gold dit ook voor herinneringen die je liever niet wilde dat ze nog herinnerd zouden worden (in mijn geval dan fanmail aan Bart Veldkamp, en dat is nog simpeltjes uitgedrukt...).
De leraren, de feestjes, de jongens, de briefjes tijdens de lessen, de ouders, New Kids On The Block; het kwam allemaal langs. Het scheen dat de countrymuziek van mijn vader niet alleen een stempel op mijn jeugd heeft gedrukt, iedereen wist zich het nog te herinneren, samen met de overheerlijke vloerverwarming die wij thuis hadden. Of de pannenkoeken bij Astrid en haar feestje in de snackbar, of het in de voorraadkast duiken bij Heleen thuis, de super logeerpartijtjes bij Lisa en de verjaardag met heuze band bij Eline. Het bleek toch wel dat we nauwelijks veranderd waren, behalve ouder en wijzer.

Nadat we zo'n beetje alles hadden opgehaald wat er opgehaald kon worden, was het tijd voor het creeeren van wat nieuwe herinneringen... Stappen in Dordrecht. Wat dat betreft was er ook niets veranderd, er gebeurd nog steeds weinig, maar daar kan je zelf verandering in brengen. Bijvoorbeeld door als lesbisch stel door het leven te gaan, waardoor een tsjechische knaap zo geschokt was dat hij Lisa en mij maar wat graag op de foto wilde zetten. Of door thuisgebracht te worden in een echte oldtimer, een witte Mercedes uit 1972. Nooit gedacht dat ik nog eens in een trouwauto zou belanden! :-D

Wat een super avond! Wordt vervolgd...