retourtje Beijing

In het vliegwereldje hebben we een heleboel namen en omschrijvingen die uit onze mond rollen alsof we nooit anders gewend zijn geweest, waardoor we nog wel eens vergeten dat mensen buiten het vliegen geen flauw idee hebben waar het om gaat. Bijvoorbeeld de term 'op de route zijn' is iets wat vaak gebruikt wordt. Dit betekent eigenlijk gewoon dat we op een bestemming zijn, maar dat wordt dan weer door niemand gebruikt. Kijken of ik nog een leuke weet.... Als we aan het BIPpen zijn, dan houdt dat gewoon in dat we een Europa werkweek hebben en als ik het 'mepje' aan een collega moet aangeven, dan houdt dat in dat zij graag een bakje met citroentjes, peper, zout en roerstaafjes wil hebben.
Zo ook met de term een 'op en neertje'. Hier wordt heel onschuldig een vlucht bedoeld, waarbij je geen nachtstop maakt, maar dezelfde dag nog terugvliegt. Niet te verwarren met een 'heen en weertje'. Dit gebeurt natuurlijk alleen in Europa. Mijn vlucht van afgelopen week naar Beijing, ook wel Peking, in China voelde eigenlijk net als een op en neertje aan, zo kort ben ik er geweest. Nauwelijks te beseffen dat als je op woensdagavond gaat vliegen en vrijdagmiddag al weer thuis bent, je gewoon in China aan de andere kant van de wereld bent geweest.... Wow! Soms gaat het leven erg hard!

Goed, hoe kort mijn verblijf in Beijing ook was (nog geen 24 uur met een tijdsverschil van 7 uur), ik moest en zou de Chinese Muur bekijken, dat begrijpen jullie natuurlijk wel.... Nou, de collega's op de vlucht dus niet! Want welke gek gaat eerst 9 uur vliegen en op Nederlandse tijd zo rond 4 uur 's nachts in het hotel aankomen om daarna direct door te rijden met een gids naar de Muur Ok, ok, ik heb 20 minuten op mijn kamer gehad om mijn uniform voor mijn kleding te wisselen en een tasje te pakken. Welke gek dus? Tsja, dat kan alleen Marije zijn.... De rest van de collega's dook hun bed in om daarna te gaan shoppen en eten en slapen, Marije wilde graag van jongs af aan de Muur bezoeken en het was nu of nooit. Gelukkig zat het weer enorm mee, strakblauwe lucht en zon, waar ik een enorme energie boost van kreeg. En voor de momenten dat ik het zwaar zou krijgen had ik wat lekkere twixjes in mijn tas gedaan. De weg naar de Muur was mooi, eerst door de drukte van de stad, daarna het platteland op. Onderweg veel fietsers en driewielers gezien, het Olympisch stadion in aanbouw en vliegers! Ik weet niet meer welk boekje ik vroeger over een Chinees jongetje heb gelezen, maar ik weet nog wel dat hij altijd met vliegers en voetzoekers speelde.... (vraag me nu eigenlijk af wat voor soort vuurwerk dat was). In ieder geval, mocht iemand het boekje herkennen en de titel weten? Graag!

Nederlandse tijd rond een uur of 7 in de morgen bereikte ik de Muur. Wat een gewaarwording! Niet te geloven dat die Muur waar ik op liep ruim 2500 jaar geleden gebouwd is en in zijn langste periode 10.000 km lang was! Hoe hebben die mensen ooit al die materialen die enorm steile bergkammen opgekregen? Het stukje Muur wat ik beklom was niet te toeristisch. In die 2 uur dat ik er heb rondgelopen ben ik misschien maar 20 Amerikanen op witte sportschoenen en grote naambordjes om hun nek tegengekomen. Na uiteindelijk een énorme klim, bereikte ik het hoogste punt van dit stukje muur toegankelijk voor toeristen en voelde het fenomenaal. Ik moest een smsje naar mijn ouders sturen dat ik op the Great Wall stond.... Op de terugweg raakte ik met 2 van de 20 Amerikanen aan de praat en samen liepen we het lange stuk terug. Het bleek dat ze op een studiereis in ZO-Azie waren, met onder andere Bush sr. Het was een leuk stel; hij, wat ouder en belegen en op en top Republikein. Zij, wat exotischer (letterlijk) en op en top Democraat. En kon dus ook niet anders of we kregen het over de verkiezingen in de States. Hij super serieus, zij gebruikte haar humor om het even allemaal wat minder zwart/wit te maken. Wat een heerlijk gezelschap! Beneden van de Muur, terug aan het begin van het dorp namen we alvast afscheid en liepen we nog even langs alle sounvenirs standjes. Ergens wilde ik wel een tastbaar aandenken aan deze Muur hebben, maar ik had geen zin in al de verkopers die zich om mij heendromden en het me belette om rustig rond te kijken. Verder had ik het idee dat ik toeristische troep zou kopen en wilde dat eigenlijk ook niet. Plotseling haalde de Amerikaanse dame een mooie handgekerfde walnoot te voorschijn, die had ze van een Chinese koopman op de Muur gekregen. Hij was bijzonder mooi! En ik kreeg hem cadeau, als aandenken aan onze wandeling op de Muur. Wat een super souvenir! Terug bij mijn gids liet ik de noot zien en hij zei dat deze het verhaal vertelde van de tijger en de draak en dat dit verhaal een geluksverhaal is. Wow, het cadeau werd alleen nog maar mooier en symbolischer.

Terug in de auto kon ik het niet laten zo af en toe mijn ogen even te sluiten en weg te dommelen. Ik was immers al heeeeel wat uren op, had een drukke werkdag achter de rug én de Chinese Muur beklommen. Terug in het hotel snel gegeten en gedoucht en om 13h Nederlandse tijd mijn bed ingedoken om 12 uur later wakker te worden van mijn wekker, ik moest een vlucht terug halen.
Gek! Dan loop je in het felle daglicht, dus het voelt ergens als dag, maar gelijkertijd voelde mijn lichaam aan alsof ik in een slaapwandel toestand verkeerde. Even een koffie erin op de luchthaven en aan de slag, nog 9,5 uur terug te vliegen! De crew was vol lof over mijn onderneming naar de Muur, de captain baalde dat hij toch niet was meegegaan :-D En ik? Ik ben van mening dat je iedere kans moet grijpen die zich aandoet!

Foto's volgen nog! Tot mijn volgende avontuur!