VIP's

Allereerst, om alle misverstanden uit de weg te helpen, natúúlijk behandelen we al onze passagiers aan boord als VIP's. Maar je hebt VIP's en VIP's. Zo kan je namelijk een échte VIP zijn, je kan als VIP geboekt staan waarbij iedereen zich afvraagt wie je in hemelsnaam bent, of je kan in het zonnetje gezet worden áls een VIP.
Jullie begrijpen het al, dit verhaal gaat over VIP's.

Zo'n twee weken geleden was ik 6 dagen aan het rondtoeren door Europa. Overnachtingkje in Birmingham, overnachtingkje in Stockholm, Londen. 't Was één groot feest. Helemaal omdat ik op één van de vele vluchten van die week als passagier in de businessclass mocht terugreizen. Omdat we op Europa met verschillende grote Boeing 737's vliegen, hebben we de ene keer meer crew nodig dan de andere keer. Zo kan het gebeuren dat je dus vertrekt vanaf Amsterdam met nog 4 collega's en de volgende ochtend (op een ander vliegtuig) vanuit Birmingham er maar 3 werkende collega's nodig zijn. Dit overkwam mij dus, wat inhield dat ik was ingedeeld als passagier. Overigens wel een passagier die gewoon om 3h30 engelse tijd een wake-up call had.... Dus het was luxe met een bijsmaakje. Maar goed. Eénmaal aangekomen op bij onze gateagent op de luchthaven krijgen wij altijd een passagierslijst met bijzonderheden voor die vlucht. Er bleken oa passagiers te zijn die een rolstoel nodig hadden en er bleek een VIP aan boord te zijn. De captain zei nog gekscherend: "Ja, natuurlijk, dat is onze Marije." Anyway, inderdaad, hij sloeg de spijker op zijn kop, achter mijn naam stond dat ik een VIP was :-D Kijk, in Birmingham weten ze je gewoon te waarderen! In plaats van te genieten van de service in business class heb ik trouwens de hele vlucht lekker op de jumpsuit in de cockpit doorgebracht, genoten van de zonsopkomst en heeft deze VIP voor haar eigen (en die van de cockpit collega's) natje en droogje gezorgd.

De volgende dag hadden we echter een échte VIP aan boord. Niemand minder dan de koning van Maleisië. Nadat we geïnformeerd waren hoe de koning aangesproken wenste te worden, kwam hij in de wachtruimte naast ons zitten. Een beetje zenuwachtig waren we wel en we durfden de koning dan ook niet zomaar aan te spreken. Plotseling werden wij aangesproken.... Zo kwamen we uiteindelijk uit op een gesprek over Nederlandse voetballers bij Real Madrid. Ondertussen wilde ik eigenlijk ook wel wat vragen terugstellen, maar daar was ik toch weer te bang voor, haha!

Aan het einde van deze werkweek hadden we nog een VIP aan boord. Een VIP van de Stichting Doe een Wens. Helaas ging het hier om een doodzieke tiener die met ouders en broer en zus een mooie reis aangeboden hadden gekregen. We hebben haar in de watten gelegd en de gehele vlucht heeft ze doorgebracht in de cockpit bij 2 super leuke en gezellig babbelende cockpitcollega's. Mooie stichting, die Stichting Doe een Wens.

De daarop volgende dag was het de beurt aan mijn broer om een VIP te zijn. Afgelopen zomer was hij 30 jaar geworden en ik wilde graag een bijzonder cadeau geven, maar wist niet goed wat. Samen met Tyr hebben we hem een vliegmiddagje cadeau gegeven, waarbij Tyr de piloot zou zijn en mijn broer nog iemand mee kon nemen. Na een heerlijke lunch op vliegveld Lelystad en daar wat rondgekeken te hebben naar allerlei vliegtuigen en helikopters, hebben we ons eigen vliegtuig klaargemaakt, ten minste Tyr met hulp van Michiel. De route ging naar Teuge, waarbij we over het Dolfinarium in Harderwijk vlogen en we zonder dollen de dolfijnen onder ons zagen zwemmen! Ook hebben we rond Paleis het Loo gecirceld met een geweldig uitzicht op de engels ingerichte tuinen. De Veluwe zelf was trouwens ook mooi om over heen te vliegen, met al zijn herfstkleuren. Op vliegveld Teuge hebben we, na een zogenaamde 'touch and go, waarbij je komt aanvliegen, even de baan raakt en weer optrekt en wegvliegt, heerlijk in het zonnetje gezeten en decadent genoten van een hapje en een drankje. Uitzicht op zweefvliegtuigen, parachutisten en sleepvliegtuigen. Leuk! Toch wel heel decadent om daar zo te zitten, omdat je daarna 'gewoon' weer naar 'je' vliegtuig terugloopt, terwijl andere mensen het terras verlaten om met de auto weer naar huis te gaan. Hierna zijn we over Apeldoorn gevlogen, geprobeerd om ons oude huis te vinden (Michiel en ik hebben er 7 jaar gewoond tijdens onze jeugd) en dat lukte! Kinderboerderij, lagere school en onze straat staan zelfs op de foto!
Op de terugweg, of beter gezegd, de terugvlucht, heeft Michiel na wat uitleg van Tyr de controls van ons vliegtuigje overgenomen en een minuutje of 5 zelf gevlogen. Helemaal zelf! Super gaaf!
Foto's van deze VIP treatment hoop ik weer snel hier te kunnen plaatsen!