klm familie op reis

Ruim een jaar na mijn verjaardagsreisje in Whistler, stond ik te popelen om opnieuw een dag te gaan skien op de wonderschone pistes van Whistler. Dit skigebied zal in 2010 volop in de belangstelling staan om de Olympische Winterspelen die ze samen met de stad Vancouver zal organiseren.
Wij hebben alvast wat ingeskie-d, het skigebied verkend, en een positief ski advies aan de deelnemers doorgegeven... ;-)

Om er zeker van te zijn dat ik zou gaan skien had ik geregeld met een collega op voorhand dat we samen op deze vlucht zouden zitten. Als dan niemand mee wilde, waren we in ieder geval met zijn 2en. Maar... met vrijwel de gehele crew hebben we een heeeeeerlijke dag gehad, vol sportief ski-plezier en gezelligheid. Ondanks dat ik met nog een collega de 2 nachten doorbracht in Whistler zelf (hotel aan de piste, compleet met hete buiten hot tubs, dus na het skieen, plons het hete bad in, tussen de vallende sneeuwvlokken) en niet zoals de rest van de collega's in het airporthotel van Vancouver, waren we de volgende ochtend snel verenigd met de rest van onze KLM familie en konden we vanaf 8h30 lokale tijd (9 uur vroeger dan in NL) de bergen afzoefen! Er was best wat niveauverschil binnen onze 10 man sterk (van beginneling tot off piste fanaten), maar de hele ochtend bleven we lekker bij elkaar, op elkaar wachten en elkaar helpen waar nodig. Het zonnetje scheen, de lucht was strakblauw, er lag verse sneeuw en onderling klikte het allemaal erg goed! Na heel wat afdalingen toch even opgesplitst, maar geen van allen konden we er genoeg van krijgen! Had ik vorig jaar zoveel last van het tijdsverschil en stond ik met een licht hoofd op de piste, nu was ik zo fit als het maar zijn kon en skiede ik voor mijn doen de sterren van de hemel (als ze er gestaan hadden). Nog nooit in mijn leven zo lekker geskie-d, de 2 uur privé les in Zwitserland hebben me enorm geholpen! Zelfs om middernacht NLse tijd skie-de ik nog alsof het 3 uur in de middag in NL was. Unbelievable! Geen jetlag.
('s Avonds bleek ik voor het eerst blauwe plekken van het skieen op mijn scheenbenen te hebben, teken dat ik voor het eerst goede druk had op mijn ski's).

Ondertussen gestopt voor een gezellige lunch onderaan de piste, waar de muziek schalde, we ons gezichtje bruin lieten kleuren en genoten van de bijzondere mensen om ons heen. In de middag nog snel-snel voordat de liften dichtgingen opnieuw de bergen afgedaald, voordat het tijd werd voor de apres-ski.
Hierna vertrok de groep weer richting Vancouver, terwijl wij de hot tub in de hoteltuin in plonsten en opnieuw om 21h 's avond het bed in doken. Volgende ochtend heerlijk geontbijt aan de piste, nog wat rondgewandeld door het sfeervolle dorpje Whistler en toen via de sprookjesachtig mooie weg langs Horse Shoe Bay teruggereden naar Vancouver. Dezelfde dag nog met de hele KLM familie op het vliegtuig naar Amsterdam gestapt en daar kwamen we vanmiddag aan, gesloopt! Nu nog steeds. Ik ben ruim 28 uur wakker, het wordt tijd om zo maar eens te eten en dan het bed in te duiken voor een goede nachtrust. Last van een jetlag heb ik op dit moment absoluut; ik voel niets meer en trek in eten is iets wat ik al úren niet meer heb gevoeld, en dat op een lege maag.

Bijgevoegde foto's vertellen dit KLM succes verhaal in het kort. Volgend jaar opnieuw graag!