ingesneeuwd

Let it snow, let it snow, let it snow, riep ik vorige week nog vrolijk rond. Be carefull what you wish for, want in eerste instantie viel er een beetje sneeuw en heb ik vorige week bij mijn ouders een mooie avonwandeling in de sneeuw kunnen maken en sneeuwballen naar mijn moeder kunnen gooien.

Helaas bleef het sneeuwen, dus ook toen ik niet meer vrij was en net als de rest van Nederland me een weg moest banen naar het werk. Stressvol, want ik zat vanaf afgelopen zaterdag reserve en dan moet je dus gewoon binnen een uur op Schiphol zijn. Met het motto 'gedachten zijn krachten' was ik me aan het focussen op een telefoontje van KLM die mij naar Bangkok of Hongkong zou sturen en naarmate de dag vorderde vielen er steeds meer vluchten af en vond ik dat mijn 2 voorkeuren heel dichtbij kwamen. Helaas kon ik mijn zomerkleding thuis laten en mijn dikke winterkleding in de koffer gooien, want ik werd opgeroepen voor een nachtstopje in Zweden en Denemarken. Rennend de deur uit met koffer en trolley achter me aan, glibberend en glijend op mijn hakken in de kou richting station... pfff!

Behoorlijk vertraagd na middernacht in Zweden aangekomen, wel heel gezellig. Met nog 3 collega's was ik opgeroepen voor deze vlucht, dus we waren allemaal een beetje van de kaart, gehaast en vol van wat we nu met Kerst zouden gaan vliegen. De een vertrekt richting Lima en viert het daar, de ander zit de hele Kerst in Dar es Salaam, ik ga 6 dagen rondjes vliegen in Europa en dus ook met Kerst. Mijn kerstwens: ik hoop op gezellige collega's.

Maar ja, helaas bleek mijn let it snow-wens nog niet voldoende ingevuld te zijn en werd het volledig chaos op Schiphol zondag. Het vliegtuig wat naar Gotenburg in Zweden zou vliegen en wat wij terug zouden vliegen, kon niet vertrekken. Geen flauw idee wanneer wel, óf wel, etc. Wachten, wachten, wachten. En me volproppen met zweedse balletjes, mjammie! 's Avonds heel laat uiteindelijk toch nog op Schiphol aangekomen, waar de chaos compleet leek... Duizenden mensen die nog altijd in de rij stonden voor balies om geholpen te worden. Erg sneu! Mensen met kleine kinderen, baby's, ouderen...

Volgende nachtstop zou in Kopenhagen zijn, dus ons vliegtuig en passagiers stond al een paar uur op ons te wachten. Eénmaal aan boord hebben we helaas nog úren staan wachten. Het begon weer zo hard te sneeuwen dat het ene moment de enige landingsbaan nog vrij van sneeuw was, maar vlak daarna weer dicht. Uiteindelijk zijn we om 1h30 in de nacht nog vertrokken.... Gelukkig maar een vlucht van een uur, want heel veel meer had ik niet meer kunnen trekken. Zoooo moe! Half vier in ons bedje, slecht geslapen, want mijn verwarming was aan het loeien en dus bloedje heet (hij bleek stuk te zijn...) en de volgende morgen al weer vroeg op.

Met de taxi heb ik me naar huis laten brengen. Ik was misselijk; misselijk van vermoeidheid, misselijk van trek in eten, misselijk van...? Geen idee... Ik wist het allemaal niet meer, op zo'n moment weet ik niets meer. Het voelt als een hele erg jetlag, zoals ik ze zelden heb. Ergens weet ik dat ik moe ben, maar ik voel het niet meer, ik ben hyper (of zo lijkt het), maar emotioneel gelijkertijd. Heb behoefte aan gezelligheid, warmte, knuffelen. Dus, heel onverstandig, ben ik gisterenavond nog door de sneeuw geploegd op weg naar een kroeg in Haarlem, waar ik met een aantal vrienden een biertje heb gedronken. Ondanks de vermoeidheid had ik het zo nodig om even bekenden te zien. Het was héérlijk! Daarna terug geglibberd door de sneeuw naar huis, mooi zo'n nachtwandeling door de sneeuw!

En vandaag...? Vrij! Dus... het mag van mij weer gaan sneeuwen, want dan kan ik buiten 'spelen'! Want ondanks de overlast ben ik er ook gek op! Het staat voor gezelligheid met vrienden, passagiers, onbekenden op straat, iedereen is ineens veel opener. Heerlijk toch zo voor de kerst?