nieuwe ontdekkingen

Ik vond het moeilijk om de Filipijnen te verlaten. Ondanks dat mijn droom uit was gekomen (rondreizen in de Filipijnen), smaakte wat ik had gezien naar meer. Alhoewel ik dat niet van het filipijnse eten kon zeggen.... Wat dat betreft ben ik blij terug in de westerse wereld te zijn. Maar afscheid van het overige viel me zwaar.

Vanuit het vliegtuigraam op weg naar Hong Kong, zag ik het filipijnse landschap onder me door trekken. Afwisselend bergen en vulkanen, felgroen gekleurde rijstvelden, droge vlaktes. Van alles wat. Plotseling besefte ik me dat meer ontdekkingen in die verschillende landschappen er niet meer in zouden zitten. Vanaf nu zou ik het moeten doen met de herinneringen in mijn hoofd, de vele beelden van twee camera's en de verhalen in mijn reisdagboek. Slik.

Ik vind het moeilijk om te omschrijven wat ik dan precies zo mis. Maar wat ik wel weet is dat ik ontzettend blij word van elke kleine ervaring die ik nog niet ken. Elke dag op pad, wat nieuws zien onder water, op het water, in de kleine straatjes. Het reizen door fel groene rijstvelden, waar de waterbuffel aan het werk is. Het reizen door dorpjes waar de kinderen buiten spelen, in hun schooluniform naar school lopen, waar de rijst ligt te drogen op matten op de straat. Een kijkje kunnen nemen in de huisjes waar je langsloopt, de winkeltjes die je ziet, de kindjes in de deuropening. Het is allemaal zo'n andere omgeving. En al dit onbekende maakt me blij. Dus jullie kunnen je voorstellen dat ik ongelooflijk veel geluksmomenten heb gekend deze vakantie! En dat dan kunnen delen met iemand waar ik héél graag mee samen ben...

Dus tsja, toen ik van bovenaf op de Filipijnen neerkeek, besefte ik dat die geluksmomenten verleden tijd waren. En ik voelde dat ik er nog lang niet klaar mee was. Want de Filipijnen zijn ongelooflijk groot en er valt nog zoveel meer te ontdekken....
Ik ben gewoon verslaafd aan reizen en nieuwe ervaringen!

Ondertussen zijn we alweer samen in Hong Kong geweest (niets nieuws ontdekt, behalve dat we er nu samen waren en dat was ook heel erg leuk), samen in Toronto geweest(bezoek aan de Niagara Falls en wat ik daar heb ontdekt....! Had ik in mijn hoofd dat dit redelijk idyllisch en natuurschoon zou zijn, nooit had ik verwacht dat er een Disneyland aan neonverlichting en entertainment direct naast zou liggen! & bezoek aan de wijnstreek Niagara on the Lake waar we de bekende ijswijn hebben geproefd) en ben ik zojuist teruggekomen van Peking. En daar heb ik dan weer ontdekt dat ze naast Pekingeend ook de gewone hollandse eenden hebben zwemmen. Niet van echt te onderscheiden!
Verder ontdekt dat kip niet altijd kipfilet is (zoals vis niet altijd visstick is) in vrij extreem geval. Collegaatje en ik hadden een voor ons nieuwe wijk 'ontdekt' waar we heel lokaal met zijn 2en gingen eten. De kip bleek in zijn totaliteit door een vermaler te zijn gehaald en daarna lekker met een sausje in de wok klaargemaakt te zijn. Resultaat; kleine stukken kip vol met bot, botsplinters, zeen. You name it en het was er! Volgende keer misschien maar weer vegetarisch.

En toch? Ondanks deze al heel recent nieuwe ontdekkingen en ervaringen, mis ik in een deel van mijn hart nog altijd onze tijd in de Filipijnen. De rust, niets hoeven, geen verplichtingen en elke dag geluksmomenten. Het gaat wel weer over, maar voor nu wil ik nog even melancholisch zijn...