de keerzijde

Vliegvriendin Eva heeft er al eens een weblog verslag aan besteed. Wellicht om wat begrip te kweken, misschien om het van zich af te schrijven, of gewoon informatief. Maar als amusement moet het zeker niet gezien worden, in ieder geval niet voor de hoofdpersoon en de mensen in haar omgeving.

Ik zal beginnen met het begrip terugkomdag uit te leggen voor de niet vliegende lezers onder ons: een terugkomdag is vlieg slang voor de dag dat je terugkomt van een werkreis. Vaak houdt dit in dat je de nacht hebt gewerkt en in de ochtend vroeg op Schiphol landt. Het kan ook zijn dat je de nacht hebt gewerkt en later op de dag landt, of een deel van de nacht hebt gewerkt, of, een ander geval van terugkomdag, dat je in Europa een werkweek achter de rug hebt waarbij je elke dag zeer vroeg (lees in de nacht) bent opgestaan om te gaan werken en je je zodoende ook behoorlijk naar de haaien voelt.

Het maakt eigenlijk niet uit met wat voor type terugkomdag je te maken hebt, terugkomdag is en blijft een dag die je hoopt te vermijden. Helaas is deze onlosmakelijk verbonden aan het vliegen. This might come as a shock to some of you, maar het vliegleven is niet voor 100% rozengeur en maneschijn, al doe ik dat hier graag vaak in mooie verhaalvorm en met foto's geloven.

Terugkomdagen gaan dus gepaard met enorme vermoeidheid, niet alleen veroorzaakt door het heel wat uren in de watten leggen van heel veel verschillende passagiers, het werken in teamverband met nieuwe collega's en de interactie met al gauw tientallen tot honderden mensen, deze vermoeidheid wordt nog eens versterkt door het feit dat je een NLse nacht overslaat qua slapen.

Terugkomdagen zijn eigenlijk alleen te begrijpen door collega's. En dan met name vrouwelijke collega's. Misschien zelfs het best te begrijpen door vrouwelijke cabine collega's. Maar dit is een aanname hoor.
Leg aan niet vliegende vrienden, familie en kennissen maar eens uit waarom je geen normale nederlandse zinnen kan spreken, je meer dan normaal moeite hebt om op woorden te komen, je de meest fantastische maar niet bestaande woorden maakt, je weet dat je iets fout zegt, maar niet precies weet wat. Of dat het al te veel moeite is om je ouders of vrienden te bellen om te vragen hoe het met hun gaat. Gewoonweg omdat je geen begrip of concentratie kan opbrengen. Dat mensen vandaag echt niet in je weg moeten gaan lopen.Dat het doen van een afwasje, een wasmachine was, je koffer uitpakken of boodschappen doen al te veel moeite is. En dat ik dus no way op zaterdag, op een terugkomdag, mijn boodschappen wil doen!

Dagen die doorspekt zijn met bovengenoemde symptomen zijn nog best redelijk handelbaar. Helaas bestaan er nog ergere. Ze zijn zeldzaam, maar desalniettemin het benoemen waard. Terugkomdagen waar je van bovenstaande symptomen last heb in het kwadraat, maar dan ook nog eens gepaard met huilbuien. Relativering is volkomen verdwenen. En dan het besef hebben dat het volledig onredelijk en niet nodig is, omdat het vermoeidheid is, maakt het dan alleen nog maar erger. Want als ik dat weet dan is de hele wereld toch niet zo somber en hoef ik me zeker toch niet zo te gedragen? En het hele onlogische van het verhaal: waarom ga ik dan uiteindelijk niet terug op bed liggen... No clue! Ik weet wat goed voor me is, maar krijg het niet voor elkaar.

Vandaag was zo'n dag. Geen gewone terugkomdag, maar een extreme. Zo één waar je de balen van jezelf krijgt. Veroorzaakt door het na terugkomst van de vlucht niet kunnen slapen door verhuizende buren en een intensieve vlucht. Gelukkig is er in zo'n extreem geval één remedie: gezelschap. Gezelschap geeft afleiding en energie en zonder dat je het in de gaten hebt tikken de minuten en uren voorbij en wordt het tijd om te gaan slapen. Thanks lief vriendinnetje Rita dat je er was voor mij vandaag. De volgende keer ben ik er weer voor jou...

Slaap lekker!