de juiste ingrediënten

Tijd. Soms tijd tekort, soms tijd te over, maar nooit genoeg tijd om alles van mijn to do lijstje af te kunnen strepen. Zoals nu.

Drie weken vakantie die morgen afloopt. Drie weken in totaal opgesplitst in 3 weken van beleving. Week 1 was een week van veel afspraken en sociale bijeenkomsten (klinkt toch beter dan sociale verplichtingen). Het was een week met veel gezelligheid, maar van binnen broeide het. Ik begon mijn vakantie met stress, want ik had te weinig tijd aan mezelf kunnen besteden de periode ervoor. Helaas heb ik voor het recept 'Marije in balans' de juist afgemeten ingredienten nog altijd niet gevonden. Het ene moment heb ik weer wat meer nodig van dit, het andere moment wat meer van het ander. Soms ben je er op tijd bij om het vuur wat lager te draaien, soms ook niet. Soms gebeurt er teveel omheen waardoor de aandacht voor het brouwsel wat verslapt.
In ieder geval; er dreigde iets over te lopen, ik dacht het juiste bijsturen voorhanden te hebben, dit ging helaas niet door en dan... tsja, dan is het afwachten wat de uitkomst wordt: is het te pruimen of niet te pruimen? ;-)
De vakantie kwam op tijd.

Mijn tweede week vakantie verliep heerlijk. Geen afspraken, behalve afspraken met mijn eigen to do lijstje van werkzaamheden in huis. Niet alles kunnen afstrepen, toch weer tijd tekort en andere prioriteiten, maar toch tevreden met mezelf.

De laatste week, ook laatste week van vakantie, stond in het teken van reizen. Allereerst naar duitse vriendin Sabine. En voor de verandering nu eens niet met het vliegtuig, maar met de trein. Een hogesnelheidstrein. Hoge snelheden behaalde hij zeker, maar ik haalde niet de eindbestemming per trein. In Duitsland was het het weekend van demonstraties tegen kernafval wat terugkwam per spoor uit Frankrijk. Het was een chaos op het spoor. Uiteindelijk ben ik per luxe Mercedes Benz (Duits, zoals het hoort) opgehaald en afgezet. Dacht ik dat de heenreis lang duurde, terug kon dit met gemak overtroffen worden. Alles liep in het honderd. Verbinding 1 keurig gehaald, verbinding 2 niet. Verkeerd geïnformeerd door de conducteurs, mijn dierbare ring verloren in de trein, uitgefoeterd worden door een inlichtingennazi (wat ik uberhaupt op dat station kwam doen ,eh... dat adviseerden uw collega's), aansluiting gemist door vertraging, extra overstappen (5 in totaal), lange wachttijden tussendoor en uiteindelijk na 11 uur reizen aankomen in Nederland (ipv geplande 6 uur). Daar was niets hogesnelheidslijn meer aan. In 11 uur vliegen zit ik aan de andere kant van de wereld.
Maar goed, elk nadeel 'heb' zijn voordeel; ik was zo naar de haaien dat ik het de moeite niet meer vond om te treuren om mijn ring. Zonde van mijn energie, ik zou hem er toch niet mee terugkrijgen en troostte me met de gedachte dat we mooie tijden hadden gekend, maar dat de tijd van gaan blijkbaar was aangebroken.
De reis naar Barcelona daarentegen verliep vlekkeloos. Samen met Arjen een citytrip naar Barcelona waar we enorm genoten hebben van het mooie najaarsweer, de vele tapas en hammen, cava's, wandelingen door schilderachtige straten, Gaudí en zijn magiek.

Om terug te komen op het begrip tijd. Deze 3 weken vakantie waren zo verschillend van elkaar, dat de eerste of tweede week mijlenver geleden lijkt. Alsof ik anderhalve maand vakantie heb. En toch, toch kom ik tijd tekort om mijn to do lijstje volledig leeg te spelen. En begint vanaf morgen dus weer het spel tussen mijn werkend leven en mijn thuisleven. Kijken wat we deze maand voor potje gaan koken.