Silicon city

Na een heerlijke opwarmsessie in Dar es Salaam stond volgende bestemming Panama voor de deur. Door het dagje vrij in Panama in het vooruitzicht, keek ik naar deze trip uit. Er is zoveel te doen in en rondom de stad, dit keer zag ik me wel zitten op een bountystrand, met tropisch uitzicht en een tropisch drankje in de hand. Helaas gooide het weer roet in het eten. Blijkbaar is het regenseizoen in Panama van ongeveer mei tot en met december. Dus da's best lang. Wil niet zeggen dat het altijd en de hele dag door regent dat het giet, maar helaas was het dit keer wel het geval. Geen bountystrand, zon op mijn bol, tropisch uitzicht of een tropisch drankje in de hand. Ik was verbannen tot een overdekte shoppingmall. Niets mis mee als je van shoppen houdt, maar ik heb er niets mee. Tot zover was de lange en drukke werkdag naar Panama de dag vrij nog niet waard geweest.

Gelukkig veranderde dat diezelfde avond nog. Samen met een collega besloot ik toch het hotel te verlaten, ondanks de regen en te gaan eten in de oude stad. De oude stad van Panama is een openlucht museum en fantastisch om doorheen te lopen. De vervallen staat van de huizen en kerken maakt het alleen nog maar mooier. Allereerst heerlijk rood vlees gegeten en toen op zoek naar een leuke bar. Die vonden we al snel. Om een lang verhaal kort te maken; we deden hier mee aan een vraagprijs en wonnen! Niet de hoofdprijs, een diner verzorgd door een chefkok bij je thuis, maar ach, dat was logistiek ook erg onpraktisch geweest. De collega won een blikje drinken en ik... Bij mij kwam al het personeel om de tafel staan, een fotograaf erbij en werd er een pakje op tafel gelegd. Of ik wél eerst even wilde tekenen op een lijst voor ontvangst, compleet met paspoortnummer. Dit leek een groots kado te worden. Een beetje zenuwachtig opende ik het pakje. En wat bleek; er kwam een uberfantastische kurkentrekker uit! :-)

Met een blikje drinken in de hand en mijn kurkentrekker in de handtas, vertrokken we naar het volgende dranklokaal. Goed alternatief, want de computerkeyboards hingen aan de wc-muren, videobanden aan de deuren, pluche aan de wanden. Het leek erop dat elk stuk afval hier een nieuwe, bijzondere bestemming had gevonden. Na ook hier op de foto gezet te zijn (stel je voor: 2 1.77m lange blonde meiden, met een kleine midden amerikaanse mannelijke opdonder, grote donkere zonnebril op en big smile), hebben we nog een buurtfeest bijgewoond, waar we tot mijn schrik op een mega groot videoscherm werden afgebeeld door de lokale cameraman.

Ondertussen was het tijd geworden om de oude stad te verlaten en in de nieuwe stad verder de bloemetjes buiten te zetten. Calle Uruguay is een straat vol met clubs en bars waar alles op het gebied van siliconen te bewonderen is. Nu waren wij gelukkig niet eens het onderwerp van staren en nieuwsgierigheid, nu konden we zelf onze ogen uitkijken. Het komt er eigenlijk op neer dat hoe bigger de lippen, de voorgevel en de derriere, hoe korter en strakker je jurkje moet zijn en hoe hoger je volgens mij op de ladder van aantrekkelijkheid staat. Amazing! Siliconen in je kont, ben benieuwd hoe dat er over 60 jaar uit ziet. Een bil lek, of vol met kraters en harde stukken....
Een avond uit in Silicon city maakte de lange heen- en terugvlucht meer dan goed. Een fantastische avond, een reis om weer niet te vergeten :-)