Schatzoeken

Ik ben een dag vers terug uit Ecuador. Een mooie reis via Quito naar Guayaquil en uiteindelijk weer terug naar huis.
Vanochtend was mijn eerste ochtend wakker worden in mijn eigen bed. Ik was alleen, stond voor mijn huiskamerraam naar buiten te kijken naar een grauwe, donkere lucht en droomde ondertussen van mijn uitzichten in Ecuador. Een groter contrast kan er volgens mij niet zijn.

Samen met een collega ben ik 3 dagen en 2 nachten op ontdekkingstocht in Ecuador gegaan. Op zoek naar alle mooie natuur die Ecuador te bieden heeft. Onze missie is gelukt: we hebben zoveel wonderschone natuur gezien dat na 3 dagen onze hoofden duizelden. Of was het toch ook een beetje de 2800m hoogte terug in Quito en de cafeine die als een oppepmiddel door ons lijf raasde. Op voorhand waren we gewaarschuwd over het effect van alcoholgebruik op hoogte (tsjonge, niets van gemerkt, de rode wijn smaakte voortreffelijk...), maar niemand had iets verteld over koffie. Niettemin voelden we beide de koffie inslaan als een bom.

Vanuit Quito kan je de prachtigste dagtoers maken. Zo was ik deze zomer al eens wezen paardrijden op de vulkaan Cotopaxi. Nu had ik iets langer vrij in Quito en hoopte dat ik verder de natuur en het land kon intrekken. Via een lokale touroperator lukte dit en hebben we 3 dagen genoten van het continu varierende landschap van Ecuador.

Allereerst hebben we een mooie tocht door het Andes gebergte gemaakt met als einddoel het stadje Banos. Onderweg kwamen we door een ijsco dorpje; het hele dorp verkoopt hetzelfde op natuurlijke basis gemaakte ijsje. Heerlijk! Daarna reden we door een spijkerbroeken dorp (je ziet niets anders dan spijkerbroeken bij de winkels buiten staan), waarna we uiteindelijk de grote weg afdraaiden en meer binnendoor gingen rijden. De hoge bergen en zo af en toe een vulkaan op de achtergrond maakte ons al helemaal wild van enthousiasme op de acherbank van de auto.
Banos is een dorp volledig gericht op toerisme, maar gelukkig werd dat niet vertaald in grote hordes mensen op straat. Wel overal winkels gericht op avontuurlijke dagexcursies. Na onze incheck in een lieflijk hostal pikten we mountainbikes op en zijn gaan fietsen door de mooie natuur rondom Banos. Grillige bergtoppen torenden zich boven ons uit, mooie watervallen, veel ziplijnen die je over een grote diepte brachten naar de overkant. Onderweg hebben we gesnoept van lokale vruchten, geen idee hoe ze heten, maar lekker was het en daar draait het om.
Ons einddoel was Rio Verde, waar we naar een waterval zouden wandelen. Eerst nog genoten van een heerlijke verse fruit/groente sap van een oudere man met zijn kleurige sapstal. De korte wandeling was mooi, we zagen een tropische vogel wegvliegen, je hoorde de jungle geluiden en de waterval was een enorme krachtpatser. Cool om eens zo dichtbij te komen.

De volgende ochtend vroeg verlieten we per auto Banos en de Andes om richting de Amazone te rijden. Ook hier bij een lokale man gestopt om daar te genieten van een vers gemaakte 'jugo de cana' (suikerrietsap) en zijn uitzicht over de canyon. De harde regen die kletterde op het plastic dak en het onweer op de achtergrond zorgden voor een mooie ambiance.

Eenmaal aangekomen in Misahualli maakte de stromende regen al gauw plek voor droog weer met af en toe een spatje. Gelukkig maar, want de loslopende apen in het dorpje vonden die regen maar niets en zelf zat ik ook niet te springen om (de zijrivier van) de Amazone op te gaan per boot in de stromende regen. In een middagdurende boottocht hebben we kennis gemaakt met de mooie natuur langs de oever van de wild varende rivier, de lokale dieren en zijn we langs geweest in een klein museum op de oever gerund door lokale mensen waar ze uitlegden hoe men overleefd in de jungle. We kregen een hele presentatie van dieren- en vissenvallen te zien en verder maakten we kennis met veel medische planten en kruiden. Zelfs nog een plant geproefd en gekauwd die later voor lokale verdoving in de mond zorgde. Interessant.

De volgende dag vertrokken we weer richting Quito, maar niet zonder dat we nog meer mooi natuurschoon hebben mogen aanschouwen. De route die we namen was waanzinnig mooi. Langzaam reden we de Andes weer in, langs nationale parken, kwamen we over de hoogste top van onze trip (4000m hoogte) en maakten we plotseling kennis met hagel.
Diezelfde dag stonden we weer in ons uniform om passagiers te ontvangen die met ons mee zouden vliegen naar Guayaquil, rare gewaarwording. Ook in Guayaquil hadden we een vrije dag en de tijd om erop uit te trekken, maar dit zagen we beiden niet zitten. Het vele reizen van de dagen ervoor had ons vermoeid, ik had een zware verkoudheid en last van mijn luchtwegen, dus leek het me verstandiger om rustig aan te doen en te zorgen dat ik fit zou zijn voor de terugvlucht naar Nederland. Helaas heb ik daardoor vriendin Eveline aan een mooi strand in Ecuador niet kunnen opzoeken, in plaats daarvan heb ik de laatste 2 dagen in Ecuador gesleten in een niet al te mooie (nog zachtjes uitgedrukt) zuid-amerikaanse stad. Ondertussen heimwee hebbend naar al het mooie groen van de dagen ervoor.