Das geht los

locatie: Sankt Anton in Tirol, Oostenrijk
periode: afgelopen week

En hóe het los ging:
250 km/h rijden op de deutsche autobahn (heel soms maar hoor mam, niet schrikken ;))
verse sneeuw; zeker een meter bijgevallen in een week tijd
de vele uren sport; na het skien vond een urenlange coolingdown plaats, waar de nodige calorien die vloeibaar werden ingenomen, goed verbrand werden.
financieel; een niet nader te noemen saldo uit gegeven
ontbijt; een niet nader te noemen aantal kaiserbrötchen genuttigd (liefst met nutella!)

Van vrijdag op zaterdagnacht scheurden we naar Sankt Anton, van Haarlem via de raststätte Hunxe, net over de grens. Hier werd onze samengeraapte wintersportgroep voor het eerst volledig aan elkaar geïntroduceerd. Wat dat betreft lijkt het net op werken; een uur voor de vlucht leer je elkaar kennen en daar ga je het voor de rest van die werkperiode mee doen. En dat ging prima! Qua kleine oogjes en vermoeidheid leek het ook op werken. Twee uur kunnen voorslapen voor vertrek en dan op karakter de volgende dag doortrekken.
Gelukkig verdween daarna elke vergelijking met het werk en kon de vakantie écht beginnen.

Elke dag een dik pak sneeuw zorgde voor goede sneeuw op de piste, maar ook weinig zicht en opgehoopte sneeuw op de pistes. Helaas kwam ik daar niet elke dag even lekker vanaf, dus (privé)les genomen. Dit ging ook de ene keer beter dan de andere keer, jammer genoeg. Maar goed, overall ben ik op een niveau geweest (ok, weliswaar een enkele dag), waarbij ik beter was dan voorheen, dus het zit er wel in. Nu nog wat meer oefenen/vaker op wintersport ;-)

Het grote verschil met skien in Frankrijk zijn niet alleen de pistes, maar ook de gezelligheid. Vanaf een uurtje of 4 skieden wij richting dé apres-ski tent van Sankt Anton waar de skischoen-voetjes van de vloer gingen. Heerlijk! Veel gedanst, gek gedaan, wat vliegende herten langs zien komen, afgekoeld in de sneeuw buiten. Kortom genieten. En hoe onervaren ik met de apres-ski ook was, dit pikte ik snel op. Maar goed, DJ Gerhard verzorgde dan ook top-muziek. Om 20h sluit deze tent (helaas, maar misschien maar beter zo) en dan vond de laatste horde plaats; nog 200m naar beneden skiën tot aan het dorp. Ontzettend komisch om eens goed om je heen te kijken naar hoe iedereen naar beneden gaat of beter gezegd komt. De eerste dag ging ik op ski's en dat ging prima gecontroleerd. De tweede dag was ik zonder ski's dus moest ik op zoek naar een ander alternatief. Lopen was voor mij uitgesloten, dus ik ben op mijn kont gaan zitten en zo naar beneden gegleden. De dag erna hebben we de apres-ski overgeslagen en gezellig in het dorp zelf doorgebracht.
De volgende avond weer op ski's naar beneden. Wat overigens mijn beste dag skiën was en dus ging dit ook vlekkeloos. De dag erna, mijn verjaardag, mocht ik mee achterop een slee en werd het een doldwaze rit naar beneden met veel buitelen, gelanceerd worden, tollen, maar vooral veel lol en uiteindelijk een bloedneus. Maar ach. Ik had het voor geen goud willen missen. De laatste dag ben ik uiteindelijk maar weer veilig op mijn billen naar beneden gegleden.

Mijn verjaardag in de sneeuw was top! Jarig zijn op vakantie begint inmiddels traditie te worden. Eerst wakker worden met slingers en kadootjes, daarna zingen bij het ontbijt en een taart met vuurwerk die binnengedragen werd, nog meer kadootjes, een ski uitstapje naar Lech met lekkere lunch aldaar, opnieuw apres-ski in Mooserwirt & met slee naar benee, met zijn allen heerlijk uiteten en nog eens enorm verrast worden door een taart met vuurwerk en muziek vanuit de speakers in het restaurant. Mag ik daarnaast jullie allemaal danken voor de leuke verjaardagsberichtjes via telefoon, whatsapp en via facebook?

Helaas komt aan al het leuks een einde en ook zo aan deze wintersport. Acclimatiseren gaat langzaam, maar komt denk ik omdat nog niet aan het werk hoef. Hopelijk gaat het nächstes Jahr wieder los, doldwaze dagen, ik hou ervan!