Shanghai experience

Snotterend als een zeehond naar Shanghai, blaffend als een zeeleeuw terugkomen. Gelukkig was en is er meer dan alleen deze dolfinarium experience. Als je door Shanghai loopt waan je je het ene moment in een hypermodern tijdperk wat in een volgende straat volledig het tegenovergestelde kan zijn. Maar eigenlijk begint de hele experience al veel eerder.

Alles begint bij de omroep van de senior purser dat de eerste passagiers eraan komen. Het ene moment is de lege Boeing 747 nog volledig uitgestorven, het volgende moment is dit veranderd in een, op het oog, ongeorganiseerde chaos van chinese passagiers die over elkaar, door elkaar, onder elkaar (noem het maar) naar binnenstormen en volledig bezit nemen van de twee gangpaden. Het heeft geen enkele zin om tegen de stroom in proberen te lopen (wat als stewardess nog wel eens van je gevraagd wordt). Wat voor mij het beste werkt is een stap opzij doen, naast het gangpad gaan staan en met verbazing en amusement deze chaos gade slaan. Ik kan daar écht van genieten. Overal, maar dan ook écht overal waar je kijkt, zie je chinese passagiers zich langs elkaar wurmen, op stoelen staan, bagage proppen, stoelen met elkaar ruilen, over stoelen heen klimmen. Het is alsof je naar een film kijkt.
Hulp wordt er niet van je gevraagd, alleen door de enkele westerse passagier die hier met net zo'n verbazing en ongeloof naar zit te kijken als jij.

De vlucht naar Shanghai was rustig voor chinese begrippen. Wellicht waren ze uitgeput van de reis 'Zie Europa in 8 dagen'. Zo af en toe kwam er een chinese passagier een praatje in de galley maken. Op deze vlucht waren er veel passagiers die engels praatten, wat de reis wel zo gezellig maakt. En best ongebruikelijk. Om 1h10 nederlandse tijd in de nacht was ik getuige van een mooie zonsopgang. Heel mooi om de horizon langzaam warm te zien kleuren. Met een koud en met ijs bedekte aarde eronder. Het KLM logo op het puntje van de vleugel als mooie reclame.
Minder genoot ik op het moment dat ik mijn rustplekje uitkwam, 3 uur de ogen dicht gehad, ze 3 seconden open had en direct geconfronteerd werd met de in mijn ogen meer dan smerige eetgewoonten van chinezen. In de galley stond een dame met veel smaak ondefinieerbaar vlees of vis af te kluiven. Om dit dan even later met veel onsmakelijke geluiden in de prullenbak te spugen. Iets teveel van het goede als ik net mijn bed uitkom, op een lege maag.
So far de vlucht experience.

De Shanghai experience onderging ik niet alleen. Arjen was een dag eerder naar Shanghai gevlogen en wachtte me op in de hotellobby. Na een paar uur slaap kon Shanghai beginnen! Hierop hebben we met bubbels geproost in ons favo tentje 'Kommune' in het artificial wijkje Taikang Lu, niet authentiek helaas, maar wel sfeervol. Nadat we onze collega's hadden opgezocht hebben we heerlijk genoten van de kookkunsten van een restaurant met Yuan specialiteiten. Een gebied in China wat in de hoek ligt bij Tibet, Laos, Vietnam.
De volgende dag vroeg opgestaan, de sneeuw helaas niet ontvlucht want het lag op de daken van de huizen. Na een brunch bij 'Kommune' hebben we een koude stadswandeling gemaakt. Een mooie manier om de stad, mensen en gebruiken in je op te nemen. Een samenvatting van wat we tegenkwamen: chinese vliegers en lampionnen, fietsen als driewielers, toeristische meuk, een lokaal marktje, afgehakte eendenkoppen, allerhande verse ingewanden te koop, puffy honden waarvan er één een superman pak aan had, een markt gespecialiseerd in de verkoop van sprinkhanen voor de beruchte sprinkhanen gevechten, oude straatjes, nieuwe straatjes.

Na deze originele China experience hebben we een taxi genomen naar de overkant van de rivier Huangpu voor het hypermoderne deel van de dag. Hier staan alle hoge wolkenkrabbers met mooi uitzicht over de andere kant van de rivier en meer landinwaarts. We zijn de toeristische WFC toren ingegaan, beter bekend als 'de flessenopener'. Deze toren heet niet voor niets zo want is vorm gegeven als een flesopener. Gebouwd in 2008 was het destijds het hoogste gebouw van de wereld met zijn 492 meter hoogte. Het uitzicht was fantastisch zo tegen zonsondergang, maar ook in de flessenopener zelf was het leuk spelen. Veel spiegelwanden, wat voor leuke foto's zorgden.
Vanuit hier hebben we op hoogte in de Jin Mao toren nog een drankje gedaan met uitzicht op de verlichte oever van de Puxi area.
Nadat we onze collega's weer opgezocht hadden zijn we heerlijk thais gaan eten, haha. In Shanghai eten we weinig lokaal, misschien ook maar beter. De keer dat ik in Peking lokaal at was ik niet heel enthousiast en dat is nog een understatement.

Ondanks dat onze Shanghai experience samen slechts een dag duurde hadden we er allebei een goed gevoel bij. Veel gezien, veel cultuur gesnuifd, veel foto's kunnen maken. Daarna was het vooral leuk om samen weer naar huis te vliegen.